In de Stationsstraat in Sint-Niklaas werden volop kerstinkopen gedaan, terwijl wij op zaterdagnamiddag gewoon De Casino binnen konden stappen voor een stevige portie live muziek!
Op de tweede BIM-fest-dag nam het Duitse elektro-/EBM-duo Amnistia als eerste het podium in. Voor ons waren deze heren nog onbekend, maar wat een geslaagde opener! Het was hun eerste show in België en we kregen heel wat van hun nieuwe tracks te horen. Ze labelen hun werk als bodywave en dat is best een accurate beschrijving voor de zwaar doorklinkende heartbeatbassen en drummachine, overgoten met zwevende synths. Het typische Duitse geluid en kwaliteit die we binnen het genre gewend zijn. Een zeer sterke, ruwe stem die strak klinkt zorgt er voor dat nummers zoals Money,Abbys en Black Halo meteen in onze playlist terechtkomen.
De Nederlandse Stahlr nam het podium in op een unieke manier. Helemaal alleen. Gehuld in iets wat je als een goudkleurig thermo-hesje kan omschrijven. Geen grote spotlights op haar gericht, maar prachtig in het licht gezet door twee lichtpaneeltjes achter haar. Volgens sommigen klonk ze helemaal als SX, andere hoorden één en al Crystal Castles in Stahlr. De elektronica liet haar even in de steek tijdens het optreden, maar met haar hemels zuivere stem en zachte, maar donkeromfloerste muziek kon dit zonderlingetje op BIM ons in elk geval wel bekoren. Met donkerempathische klanken was dit zeer rake muziek!
Ze is Zwitserse, woont in Londen en vertrouwde ons na het optreden toe dat ze ook een tijd in België verbleef. Gertrud Stein spreekt enkele woorden Nederlands en die leerde ze toen ze hier in een callcentre werkte, maar op dat ogenblik enkel ‘jaja’ en ‘neenee’ antwoordde aan de lijn. Een speelse dame die haar optreden met een vleug humor door lijkt te dansen. Prachtig uitgedost in een excentrieke zwarte tule outfit en met een punk-attitude (op dat vlak leek ze wel een vrouwelijke Bowie) brengt ze fantastische songs. Deze dame heeft ons hart veroverd met haar uitdagende stem, unieke fatalistisch klinkende shouts in nummers met een sterke jaren ’80-klank. Om haar vrolijkheid te schetsen: één van haar laatste, formeel luchtige zinnen was: “Well, now you have succesfully reached the end of the show!”
Het eentonige NZ klonk iets te mainstream voor ons: we hoorden niets nieuws, niets origineels in wat ze brachten. Doordrammerij in onze oren. Maar dat is een persoonlijke interpretatie, niet?
Het was enorm uitkijken naar Agent Side Grinder. Een veelbelovende band, die een wissel van leden kende en op plaat alvast erg goed klinkt. Bij de eerste nummers klonken de backings van de toetsenist niet altijd toonvast, waardoor er bij ons twijfel ontstond. Maar deze verdween in de loop van het optreden wel volledig. Wat ze brachten, was eigenlijk wel erg goede new wave met nummers als het nieuwe Stripped die blijven plakken. Een knappe show, dynamische liveband en heerlijke nummers!
Vandaag verscheen de Deen Claus Larsen van Leaether Strip alleen. Een band die we al vaak beluisterden en die een hele lading werk produceerde gedurende zijn carrière. Hij bracht een sterke performance: strak, energiek, agressief. Oudere hits werden duidelijk geapprecieerd en er was een grote respons van het dansgrage publiek en dankbaarheid hiervoor vanwege Mr. Larsen.
De Zweedse synthpop / EBM-band Covenant startte met een erg lange, rustige intro, die wel veelbelovend klonk. Maar dat gevoel hielden we wel over aan het hele optreden. Vrij rustig. Covenant leek het publiek niet echt mee te krijgen en er zaten weinig hoogtepunten in hun vintageshow. Naast de oude nummers, kregen we ook enkele nieuwere te horen. Deze klonken vrij chaotisch, waardoor ze minder sterk over kwamen.
Maar dit deed niets af aan de geslaagde 17de editie van dit Belgian Independent Music Festival! Een erg leuke sfeer, waarbij gelijkgestemde zielen elkaar terug zagen, samen genoten van een fijne selectie livebands en ondertussen in platenbakken konden snuisteren. That’s what good music can do!
