Eind 2024 maakte de rest van de wereld rond Mechelen ook kennis met Hummie, nom de plume van singer-songwriter Pieter Van Humbeeck. De getalenteerde Mechelaar genoot al een tijdje bescheiden succes in Mechelen en omstreken, ook als Dj Pierre Total. Met de uitstekende singles A Start en The Cave, die Hummie al op de melomanen losliet, ligt hopelijk de rest van de wereld dra aan zijn voeten. En er is meer op komst!
We vroegen aan Hummie wat nu de platen zijn die hij meeneemt naar dat fameuze eiland. En ook hij mocht er dus maar drie kiezen. “Moeilijk, moeilijk, moeilijk”, klonk het. Maar Hummie ging er mee aan de slag en kwam op de proppen met fijne plaatjes. We laten de jongeman graag zelf aan het woord over zijn eilandplaten.
BEN HOWARD – Every Kingdom (2011, Island)
Over de eerste plaat die ik zou meenemen heb ik het minst lang moeten nadenken. Every Kingdom van Ben Howard gaat mee, dat staat vast! Het is een album waar ik veel aan heb gehad in moeilijkere periodes. Angst, hoop, nederigheid, innerlijke strijd, liefde, verlangen en verlies,… het krijgt allemaal een plaats op dit album. Soms heel melancholisch, soms gewoon heel erg mooi. Het brengt rust in mijn hoofd wanneer de gedachtemolen weer volop met zijn wieken draait. Wanneer ik er naar luister, krijg ik eigenlijk instant zin om mijn gitaar vast te pakken en wat te spelen. Zien waar ik uitkom en dat hoeft niet telkens ergens te zijn.
DAMIEN RICE – 9 (2006, 14th Floor)
Als tweede plaat heb ik gekozen voor 9 van Damien Rice. Het was lang twijfelen tussen 9 en 0, maar dat Damien Rice meeging naar het eiland was uiteindelijk evident. Sinds ik zelf muziek begon te schrijven, kijk ik op naar zijn kunsten als taaltovenaar en hoe hij zijn verhalen vertaalt in muziek. Ik hou van zijn rauwe, breekbare stem waarmee hij zo makkelijk zoveel emotie laat nazinderen. Het is zeker niet de meest vrolijke ‘easy listening’ eilandmuziek die je je kan inbeelden, wel is het eerlijk en het raakt. Soms snijdt het zelfs.
STEF BOS – Tussen de Liefde en de Leegte (1992, HKM)
De derde plaat die ik graag meeneem is Tussen De Liefde En De Leegte van Stef Bos. Een album uit 1992, dus ondertussen even oud of jong als ik. Het volledige album leerde ik pas vorig jaar kennen na een leuke babbel in de auto met de immer sympathieke singer-songwriter en vriend Berang.
Doorheen de jaren hadden mijn oren al kennis gemaakt met verschillende heerlijke nummers uit het album, maar toen ik het volledige plaatje beluisterde, deed het iets met me. Ik kan erin verdwalen en wat in rond dromen en laat dat nu net zijn wat me wel leuk lijkt op een eiland in the middle of nowhere. Stef Bos staat samen met Herman Van Veen boven in mijn lijstje van mooiste stemmen in de Nederlandstalige muziek. Hij schetst emoties zo sterk met beeldspraak en weet in enkele eenvoudige zinnen de essentie mee te geven of deze net helemaal open te trekken.
