Batida is terug van nooit echt weggeweest. De in Angola geboren Portugese artiest Pedro Coqueñao brengt met Neon Colonialismo voor het eerst sinds 2014 opnieuw een album uit onder de Batida-vlag. De titel doet misschien een zwaarmoedig werkstuk vermoeden en jawel, die vermoede boodschap is er ook wel, maar de plaat vol zomerse riedels, afro-beat(s) en vibes is zéker bedoeld om op te dansen. Als je weet dat Batida het portugees is voor beat en verwijst naar de Luando dans-cultuur, zou het maar gek zijn dat er niét gedanst kan worden.
Ook nu feest Coqueñao niet alleen en laat hij zich omringen door artiesten uit de Portugees sprekende wereld. Bekende en minder bekende namen uit Portugal, Angola, Cabo Verde en Brazillië zijn te horen op het album.
De titel Neon Colonialismo is behalve een overduidelijke verwijzing naar het kolonialisme (iets waar Coqueñao aandacht voor wil vragen, omdat in Portugal het debat nog niet echt leeft volgens hem) ook een verwijzing naar licht. Neonlicht, licht. Dat woordspel was er op gegeven moment. Daaruit ontstond eerst een installatie, daar werd een foto van gemaakt, en dat werd de albumhoes en titel. Op het album wordt absoluut niet Bono-gewijs gepreekt tot de luisteraar. Nee, je wordt vooral uitgenodigd om er lustig op los te dansen, wat makkelijk lukt vanaf Bem Vindo en lustig wordt aangehouden tot aan Eléctrico.
Wie zijn dan die muzikale gasten? Wel, in volgorde van aantreden: DJ Satelite, Bonga, Mayra Andrade, Poté, Nástio Mosquito, Ikonoklasta, Octa Push, Lia de Itamaracá, DJ Dolores, João Morgado, Botto Trindade, Pedro da Linha en Branko. Zij tekenden allen mee voor de vocale en instrumentale tracks op de plaat. Van dit rijtje zal misschien vooral Ikonoklasta een belletje doen rinkelen. Coqueñao werkte daar immers al vaker mee samen. Je hoort hem op het nogal ‘drukke’ Sr Mandao waarop duchtig gerapt wordt. En Mayra Andrade hoorde je misschien al op de single Bom Bom die het album voorafging.
Bom Bom is meteen ook het meest atypische en het enige wat rustigere nummer op het album. Nu ja rustig: er loopt ook een zenuwachtig en zelfs lichtjes irritant beatje doorheen. Het zachte stemgeluid van Andrade kan ons wel bekoren en dat tropische gitaarklankje (of wat is dat?) op de achtergrond ook. Rijk dus aan tropische geluiden en een ongelooflijk fijn zomers deuntje. Diezelfde zomerse en tropische sfeer beheerst trouwens het hele album. Behalve Bom Bom kan vooral de albumopener Bem Vindo (een samenwerking met DJ Satelite) met zijn hevig aanzwellende synths en die prachtige Afrikaanse gezangen bekoren. Hmmm, met een machtig gitaarklankje kunnen we zeker ook smaken. Maar is dat niet gewoon diezelfde beat van Bem Vindo die doorloopt?
Tem Dor (Africa de Itamaracà) met Lia de Itamaraca en DJ Dolores is een mooie ode aan het Afrikaanse continent, prachtig gezongen ook. De beat die er doorheen loopt klinkt iets te klinisch alsof de beats rechtuit de laptop komen. En dat is een puntje van kritiek dat je kan doortrekken over het hele album, waar we misschien liever wat meer variatie in het ritme hoorden, en dan vooral live percussie of drums. Zo is Batida Botto opnieuw een fijne dance track, maar weer datzelfde ritme, dezelfde ‘laptop’beat? Dan valt dat nog wel mee bij Sou Eu! Waar je wel het gevoel hebt van echte Afrikaanse trommels te horen.
Neon Colonialismo is perfect voer voor menig dansvloer of een feestje bij je thuis. Of het ook aan gaat zetten om de problematiek van het kolonialisme te bespreken, dat durven we te betwijfelen. Een echte luisterplaat is het zeker niet. Misschien gezeten op een terrasje tijdens deze Indian Summer of op een ander zonnig moment werkt dit zeker als achtergrondmuziek. Misschien toch maar dansen dan?
Neon Colonialismo is uit op het Belgische Crammed Discs, te vinden bij je platenboer of ook te beluisteren op de gekende streamingdiensten.
