Als er iets nieuws verschijnt van Vincent Coomans dan weten we dat het altijd iets boeiends zal zijn. Met de split ep Can’t You See That I Slowly Distance Myself From You die hij uitbracht met Pol Isaac pakte hij ons volledig in met zijn breekbare, gevoelige liedjes. Dat deed hij vorig jaar nog eens over met de prachtige debuutplaat The Great Rebuild. Nu heeft Coomans al terug een nieuwe single uit die hij opnam met Jonas Bruyneel (momoyo, Philemon, Foutloos) en Frie Mechele (momoyo).
Voor Young Al Bright liet Coomans zich inspireren door het tragische, waargebeurde verhaal van Alfred L. Bright die in 1951 met zijn blanke ploegmaats van zijn little league baseballteam wilde gaan zwemmen om de competitiewinst te gaan vieren. Hij werd echter geweigerd in het zwembad door zijn huidskleur. Na lang aandringen mocht hij toch binnen maar moest hij plaatsnemen in een bootje en mocht hij het water niet aanraken om “het water puur te houden”. Zo werd de 11-jarige jongen vernederd voor de ogen van zijn teamgenoten. Deze gebeurtenis staat symbool voor de verregaande discriminatie en segregatie in het Amerika van die tijd. Coomans las dit verhaal in het boek Caste: The Origins of Our Discontent van Isabel Wilkerson tijdens de opnames van The Great Rebuild.
Het is het eerste nummer van Vincent waar geen gitaar op te horen is en waar voluit wordt gegaan voor een elektronisch geluid. Coomans zingt met zijn herkenbare, getormenteerde stem op warme synthklanken en koele beats. In het refrein mag Mechele de achtergrondzang verzorgen.
Zo krijgen we weer een boeiend nummer met een belangrijke boodschap die de dag van vandaag nog even belangrijk is.
