Tramhaus schijnt een rechtstreeks uitvloeisel te zijn van de coronapandemie. Volgens de overlevering vonden de bandleden, die allen in andere bands actief waren, elkaar tijdens de lockdowns anno 2020. Sindsdien serveren ze postpunk en gooien ze hoge ogen in de heropstartende live-industrie.
Ongecomplexeerde gitaarrock, waarbij de bandleden geven wat ze hebben in dienst van hun grootsteedse verhaal. De band is namelijk geworteld in Rotterdam, en pakt daar ook uitgebreid mee uit.
Het hoeft allemaal niet veel te zijn: enkele pulserende noten op een basgitaar, een handvol powerakkoorden op een overstuurde jaguar, een jankende start en een drummer die niet vies is van zijn dienende rol maar op de juiste momenten de pan uit swingt. Eén en ander wordt op een natuurlijke manier aaneen gezongen door een frontman. “This whole spectacle is fueled by the near-symbiotic relationship between the five band members”, schrijven ze zelf in hun perstekst.
De band heeft zich sinds debuutsingle I don’t Sweat en opvolger Make it Happen definitief in meerdere van onze afspeellijsten genesteld, en hun passage op het absoluut gratis festival in Genk in 2022 zullen wij niet licht vergeten: het was er goed stomen in de clubtent, Karen is a Punk nog aan toe!
Na vier singles en een ep is het nu tijd voor het échte werk: op 20 september zal het debuutalbum The First Exit via Subroutine /Konkurrent verschijnen. De release (na een seizoen waarin Tramhaus menig podium op Europa’s grootste festivals zal aandoen) zal gepaard gaan met een uitgebreide tour, die hen op 2 november naar de Botanique in Brussel brengt.
Als voorproefjes werden tot nog toe twee singles vooruitgestuurd: Beech werd in april gedeeld en nu is er Once Again.
Het nummer begint vintage Tramhaus met een achteloos basriffje, waarop drums en gitaren inhaken om een strak pad te bereiden voor de sobere vocals van Lukas Jansen. Het nummer keuvelt twee en een halve minuut over koetjes en kalfjes zonder dat het gaat vervelen, om vervolgens te exploderen in sonisch geweld waarin Jansen de limieten van zijn stembanden opzoekt on ten slotte weg te deemsteren op het baslijntje waar het allemaal mee begon.
Welke thema’s in de lyrics worden behandeld is ons niet helemaal duidelijk, maar dat kan natuurlijk ook aan ons liggen. De muziek daarentegen, die snappen wij volkomen, en bevelen wij graag aan.
