In België heb je enkele rockgroepen die bijna onder de noemer ‘cult’ vallen. We denken hierbij aan The Kids uit Antwerpen en natuurlijk aan The Wolf Banes uit het kleine Lier. Met hits als (Shit I Love) Barabara Carrera, Where Is The Party, Fire In The Woods en uiteraard As The Bottle Runs Dry, kunnen we met zekerheid zeggen dat The Wolf Banes hard hun best hebben gedaan om een eervolle bijdrage te leveren aan de Belgische Rock ’n Roll geschiedenis.
Na Wolfbania, een greatest hits plaat in ’94 kwam er een eind aan de gevaarlijke ‘glam punkers’ uit Lier. In 2010 staken de heren echter de koppen terug bij elkaar en in datzelfde jaar verscheen The Wolf Banes, een plaat die, tot op vandaag, eigenlijk nog altijd niet naar waarde wordt geschat.Dat het niet aan de debuutplaat Where Is The Party kon tippen, daar willen we in meegaan maar met songs als Things Too Much, Mexican Moon en Rock Me Tonight leverden The Wolf Banes met The Wolf Banes toch een fijne plaat af.
Na het vertrek van gitarist Paul ‘Monsier Paul’ Van Bruystegem, misschien wel de grootste rockheld ooit in ons land, gaan The Wolf Banes verder met Berre Van Hoeylandt (bekend van de internationaal gerenommeerde Led Zeppelin tribute band Letz Zeppelin). In augustus verscheen de nieuwste single Easy Alex.
In alle eerlijkheid hopen wij al jaren op de terugkeer van de rauwe rock’n roll waarmee The Wolf Banes ‘back in the days’ ieders hart veroverde. Op The Wolf Banes stond er hier en daar een track die aanvoelde als de vluchtige droom van wat geweest was, maar die plaat was toch vooral een uiterst goeie ‘ruige’ popplaat. Easy Alex is dat echter helemaal niet.
Wie hoopt op een rocksong die kan tippen aan As The Bottle Runs Dry zal zich bedrogen voelen. Wie echter zin heeft in een sterke popsong met een stem die doet vermoeden dat ze meer uit tabak dan uit spieren bestaat is hier aan het juiste adres! Laat ons ook even de productie benadrukken! Filip Goris laat hier zien dat hij als geen ander weet hoe hij een ‘coole’ soft rock productie moet afleveren. Vooral de drums en de akoestische gitaren klinken fantastisch!
Kortom; Easy Alex is zeker niet het strafste wat de heren ooit hebben uitgebracht.
Anderzijds is het wel weer een reminder dat Wimmeke Punk nog steeds een rasechte songwriter is. Sterke strofes gecombineerd met een catchy refrein en een bridge die even lekker gaat scheuren. In alle eerlijkheid… Na vier luisterbeurten zijn wij wél weer helemaal verkocht en bewijzen de heren toch weer dat ze nog steeds ‘sexy as hell’ zijn.
c Morholt