We zijn altijd vriendelijk voor hen geweest – nog eens, dank voor de snoepreisjes en de goed gevulde enveloppes in onze jaszakken – maar als er iets scheelt gaan we het ook zeggen. Of nee, schrijven.
Wat scheelt er? Tja, dit. En ‘dit’ is de derde single uit hun uit te komen elfde lp. Het sleept zich voort als iemand op weg naar de euthanasie-afdeling van jouw favoriete hospitaal. Zanger/gitarist Craig Dyer klinkt hier als Andrew Eldritch met tandpijn in deze begrafenisstoet. Niet goed, dus.
Ja, ze hebben geweldige platen gemaakt. Helaas hoort deze single daar niet bij. Dit is het somberste dat we in jaren hoorden. Spring onder iets, verhang je, verhonger je, drink jezelf dood – keuzes genoeg – maar maak dit niet tot jouw afscheidsnummer. Zelfs Joy Division liep over van joie de vivre.
Nu we toch in die donkere materie zitten – waar is de uitgang? – sluiten we graag af met een citaat uit het afscheidsbriefje van George Sanders (1906-1972): “Boredom is intolerable”. En dan zeker in de wereld van de lichte muziek, de wereld die wij zo goed beschrijven. Dit is namelijk vervelend en ons vervelen doen we zelf wel.