Wanneer je die tintelende gitaar hoort, verwacht je elk moment de stem van Van Morrison of een andere singer-songwriter die folk met jazz laat paren. Maar The Milk Factory heeft geen zang nodig om de luisteraar op sleeptouw te nemen door een betoverd landschap. Wie exact wil weten waar de weg naartoe gaat, heeft hier niks te zoeken. Maar voor wie graag al eens verdwaalt, smeden ze een weemoedig en hypnotiserend geluid vol verrassende wendingen. De soundtrack van een droom.
Edmund Lauret en Thijs Troch hoorde je al samen bij Nordmann, maar The Milk Factory is hun gezamenlijke project, dat intussen is uitgegroeid tot een groep van zes. Na hun album Aula vorig jaar, brengen ze op 16 april de ep Dusky uit. Bos is daar het ideale voorproefje van: de klanken nemen je mee en laten je dan plots weer achter, met zin om alles opnieuw te beluisteren. Zoals een goed gedicht.
