Een nieuwe release van Steven Wilson zorgt altijd voor heel wat discussie onder de fans. De ene vindt dat hij trouw moet blijven aan zijn Porcupine Tree roots en heeft moeite met de eerder poppy richting waarin de man de laatste jaren uitgaat. De ander vindt het net mooi dat een artiest zichzelf blijft vernieuwen en niet eindeloos vasthoudt aan het verleden. Je hoort het, ook in de wereld van Steven Wilson is polarisatie een reëel probleem.
Feit is dat Wilson op 29 januari ’21 zijn nieuwe album The Future Bites onze richting zal uitgooien, dat King Ghost hier een single uit is en dat die de ongeduldige meute, steeds hongerig naar nieuw werk, tot dan tevreden moet houden.
Wilson laat zich in King Ghost van zijn gevoeligste kant zien en heeft daar deze keer geen gitaren voor nodig. Op wat percussionele overdubs door Jason Cooper (The Cure), en Michael Spearman (Everything Everything) na, regeren de (voornamelijk analoge) synths en natuurlijk de unieke stem van Wilson. Een stem die hij af en toe stevig door de elektronische mangel haalt.
King Ghost baadt in felle, warme kleuren, sterrenstof en andere hemelse artefacten en grijpt ons vanaf de eerste noten stevig bij onze lurven. Dat Wilson niet bang is van de uitvergrote emotie en dat hij de “kraan der pathetiek” al eens stevig durft opendraaien weten we natuurlijk wel, maar who cares! Muziek is emotie en Wilson weet precies welke snaar hij bij ons moet raken: de gevoelige. Ja, ook als hij met zijn stem, al dan niet op elektronische wijze, ijle hoogtes opzoekt.
Check zeker ook de prachtige videoclip van de hand van Jess Cope die voorheen onder andere ook The Raven That Refused To Sing en Routine van beeldmateriaal voorzag. Filmpjes waarin het thema van de fundamentele eenzaamheid van de mens en de zoektocht naar een manier om die op te vullen steeds terugkomen. Kippenvel gegarandeerd!