Ja, ze waren ooit Steak Number Eight en daarmee wonnen ze prijzen. En ja, ze komen uit Wevelgem waar de bewoners in alle geduld traagjes hun kaartjes leggen op café, om enkel buiten te komen als er, eens per jaar, de koers passeert.
Zet nog geen koers naar platenwinkels want hun album, Love, Death and Decay, komt pas uit als de bladeren en hun bomen vallen.
Maar dit is de single, het klinkt al behoorlijk herfstig maar ze werken zich op uit de natte ondergrond. ‘Ze’ met Brent Vanneste op kop. Die overigens meer en meer en nog eens meer op Carlos Santana begint te lijken. Maar hij doet dat goed. Je kan ook op Fernandel gaan lijken.
Deliverance Dance, dus; de single. Begint traag (kaartje leggen) maar dan passeert de koers en dan loopt iedereen naar buiten en worden de gitaren uit het hok gehaald. En die gitaren jagen op het peloton en halen vluchters in. Het is gitaarrock, soms als verse maatjes een beetje op de maag liggend maar halfweg naar later knallend als kurken.
Kortom: goeie single. Het is kleurenwiezen zonder ‘Miserie!’ te hoeven roepen want Brent roept harder dan jij. En nu, kaartje leggen zeker?
Je kan Stake aan het werk zien op 5/11 in Le Belvédère , op 16/11 in de Reflekto), op 3/12 in het Wilde Westen en op 17/12 in Trix.