Rudolf Hecke is altijd een buitenbeentje geweest in de Belgische muziekwereld, steeds balancerend tussen toegankelijk en eigenzinnig. Woorden die je uiterst positief mag interpreteren. Hij heeft altijd zijn eigen pad gevolgd, en doet dat vandaag nog steeds, het siert de man.
Al meer dan dertig jaar begaan met de meest uiteenlopende projecten, van de new wave van Company Of State tot de aaibare psychedelica-pop die Pop In Wonderland was. Ook solo, maar tevens in het gezelschap van anderen zoals bij God=doG, een titel die overigens ontstaan is in 1989 toen hij zijn eerste soloplaat uitbracht onder de titel God Is Dog Spelled Backwards.
Bijgestaan door Yassin Joris (Jokke, Naima Joris), Nikkie van Lierop (IH8CAMERA, Erotic Dissidents, Praga Khan), Klaas Tomme (Iskander Moon, Illuminae) en Toon Derison (Steven De Bruyn, El Fish) toont Rudolf zijn innerlijke zelf met songs die je best kan vergelijken met wat Nick Cave doet. We zijn niet de enige of de laatste die Rudolf als het Vlaamse equivalent ziet van Cave. Humo deed dat ook en het zijn niet eens goedkope woorden.
The Ending Song is een zeemzoete ballade die gelukkig geen seconde te stroperig klinkt. Wel een oprecht mooi liedje dat de schoonheid van het leven omarmt en dat is waarschijnlijk ook wat Rudolf dacht toen hij dit liedje neerpende.
Rudolf Hecke over The Ending Song: “Als ik mijn dochter Querelle van 21 vertel ‘misschien is dit wel het laatste album dat ik maak’ dan kijkt ze me verbolgen aan en antwoordt: oudere mensen hebben niet het prerogatief van ‘voor het laatst’, ook jongeren weten hun pad soms abrupt afgebroken. De stilte die dan valt is die van een schuldig man. 45 jaar geleden ging ik op pad en ik bewandel het nog steeds. Zonder overrompelend succes, maar nog steeds zonder meester noch God. Met de geest en het hart van de eerste stap, er valt nog zoveel nieuws te vertellen al kom ik stilaan adem te kort. Het is een zegen die vele jonge mensen wordt miskend. The Ending Song is een lied van vertroosting, de opdracht die ik mezelf heb opgelegd mijn eigen pad te banen, het leven ermee plaveien, is rijker geworden. Het wenkende einde doorzien als een eeuwig nieuw begin. De prachtige, zalvende, jonge stem van Yassin Joris helpt me hierbij. En de clip die mijn dochter Querelle omheen mijn song heeft gedrapeerd, verse zeilen op een zich steeds heftiger werende zee. Oud en jong verenigd in pijn, vergeving, dankbaarheid, trots… The Ending Song“.
Rudolf Hecke + God=Dog kun je live zien:
18/10 – Boutersem – Magazijn De Snoek
19/10 – Antwerpen – Groene Waterman (literair salon)
27/10 – Hove – Bar Eduard
30/11 – Gentbrugge – JH Asgaart (+ Herman Brusselmans)
12/12 – Amsterdam – Qfactory (+Herman Brusselmans)
03/04/26 – Bredene – CC (+ Herman Brusselmans, Delphine Lecompte)
