Zou het niet mooi zijn als ze waren blijven lopen? Zij aan zij. Tot de regen stopt. En weer begint. Op een gegeven moment neemt het landschap het over. Het neemt bezit van je. En gedachten aan thuis raken steeds verder weg. Dag na dag. Zij aan zij. En plotseling bevinden ze zich in Chili.
En de persoon die nu bij je zou moeten zijn, is er ook. Perfect om een ontspannen jazzpopliedje over te schrijven. Misschien is dat de vloek van songwriters. Ze kunnen niet lang genieten van de situatie, ze moeten het in liedjes verwerken en delen met de wereld. Wat natuurlijk weer leuk is. Omdat we er niet waren. Wij hebben niet meegemaakt wat Renata Louisa heeft meegemaakt. Wij kunnen niet op de charango spelen, de traditionele Zuid-Amerikaanse gitaar die de toon zet op Day by Day.
Eerlijk gezegd zou Renata Louisa ook liedjes kunnen schrijven over haar geboortestad Antwerpen en die zouden ook de kracht hebben om ons mee te nemen. Uit tijd en ruimte. Ze heeft tijdloosheid geleased in haar muziek. Hier overheerst echter de zuidelijke smaak. John Convertino van Calexico zou ook een drumpartij hebben bedacht voor het middendeel. Erg ritmisch en toch gewoon een ruis op de achtergrond.
Het is geen toeval dat Renata Louisa’s eigen moeder dezelfde naam droeg. De zangeres draagt de naam als eerbetoon aan de twee vrouwen die haar hebben opgevoed en gevormd. Haar debuutalbum Mother – dat dit najaar uitkomt – verkent de complexe emoties van het zijn van een dochter, het hebben van twee moeders en uiteindelijk nog maar één.
Renata Louisa laat zich inspireren door artiesten als Feist, Paul Simon en Joni Mitchell en wordt bijgestaan door haar bandleden Gerben Brys (bas), Olivier Penu (drums) en Lukas Somers (gitaar), die ze leerde kennen tijdens haar jazzstudie aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen.
