Wat bezielt een Vlaamse band om in 2025 op de proppen te komen met een Neue Deutsche Welle-geluid? We weten het niet, vinden het verbazingwekkend vreemd, maar het werkt.
Voor wie niet mee is met het verhaal. Neue Deutsche Welle is een muziekstroming die ontstond op het einde van de jaren 70. Zeg maar punk op zijn Duits. Zoals met alles werd het commercieel uitgebuit en werd alles wat Duits was – zelfs Nena – aangeduid met de term Neue Deutsche Welle. De eerste bands waren echter van een heel ander – anticommercieel – kaliber met als bekendste voorbeelden Fehlfarben, Einstürzende Neubauten, Xmal Deutschland en D.A.F.
En nu, bijna veertig jaar na datum, een band uit Antwerpen. En neen, Rehash zijn geen vijftigers die met weemoed terugkijken naar wat niet meer is, wel een bende jonge twintigers die duidelijk gebeten zijn door de Duitse microbe.
Het grappige is dat mocht dit uitgebracht zijn in 1982 dat het gewoon één van de vele releases zou zijn en dus op de hoge hoop zouden belanden. Anno 2025 klinkt het echter fris, wellicht omdat geen mens nog weet – op die Nena na – hoe Deutsche Welle klinkt.
Bij postpunk is er altijd wel wat protest mee gemoeid en dat is bij Trümmerballade niet anders, want het viertal hekelt de uitzichtloze situatie in Gaza en draagt het nummer op aan de slachtoffers.
Toegegeven, we hadden nooit gedacht dat er nog Duitstalige 80’s postpunk onze revue zou passeren – laat staan dat het van Antwerpenaars komt – en je kan wel inbrengen dat ze schaamteloos de mosterd bij de grote voorbeelden hebben gestolen. Niks mis mee, zolang er maar geen rage van komt!