Dit is een release die slechts op twintig exemplaren in fysieke vorm, een in een strak kartonneke gestopte tape, wordt uitgebracht. Eentje voor de snelle beslissers dus dit debuut van de Braziliaans-Australische Raf Milk.
De ep bevat vijf nummers op de C22 cassette, waarbij de cassette niet alleen in het mooie bedrukte kartonneke zit gevat maar waarrond ook nog eens wat huisvlijt is te bespeuren, namelijk een door iemand van het label zelf ontworpen zwart jutezakje, waarop dezelfde afbeelding als op het hoesje valt te bespeuren.
Eentje voor de kattenliefhebbers tegelijk, want de kat is haar behoefte aan het doen in de kattenbak.
Raf Milk, ook zanger bij het in Melbourne, Australië gevestigde Milkpunch, kiest voor een minimale akoestische aanpak voor dit solodebuut, aangevuld met lichte elektronische toetsen.
De nummers ontstonden tijdens een retraite die hij deed in de buurt van Byron Bay. Hij had alleen zijn akoestische gitaar ter beschikking en in zijn hoofd liedjes van Lou Barlow, Burt Bacharach en Donovan. Barokke pop en lo-fi dus en dat is precies wat we te horen krijgen.
Zelfreflectie vormt de hoofdmoot, al is er op Forestville ook enige connectie met zijn omgeving, als hij verhaalt over een bejaarde die zijn instelling is ontvlucht.
Echte luisterliedjes dus, ideaal om even te onthaasten.
