De golf nieuwklassieke muziek die al een tijdje onze kusten bereikt, lijkt steeds meer aan kracht en populariteit te winnen. Denk aan het succes van Nils Frahm, Ólafur Arnalds, Arvo Pärt of wijlen Jóhann Jóhannsson maar evengoed aan ons eigenste Echo Collective dat onlangs nog een heerlijk nieuw album voorstelde. En hoewel het instrumentarium van de nieuwe klassieken misschien wat geupdatet is, is dit soort minimalistische muziek natuurlijk niet nieuw. Erik Satie legde ruim 130 jaar geleden al de grondslagen ervan toen hij zijn Trois Gymnopédies voorstelde.
Diezelfde Erik Satie is naar eigen zeggen de grote inspirator voor de muziek van Veerle Pollets alter ego Paulette Verlée. Dat hoor je ook in haar nieuwste single For December. Een eenvoudige melodie opgebouwd rond een centraal vraag-antwoordmotiefje, gespeeld op een staande piano. De soundtrack bij een onbestaande arthouse film, de openingstune voor een reportage over eenzaamheid in tijden van pandemie. Met een kop koffie voor een raam zitten met zicht op de straat. Naar buiten staren en registreren hoe de tijd verstrijkt, terugdenkend aan hoe het vroeger was. Inderdaad, de coronamelancholie heeft ons ook te pakken.
For December is klassiek opgebouwd, met korte frasen en kleine spanningsbogen die snel terug ontspannen om na nog geen drie minuten te eindigen met een happy end. Echt spannend kan je dit nummer dan ook niet noemen, al was dat ook niet de bedoeling. Wel spijtig dat het zo kort is. Dit soort verstilde muziek kan best wat ademruimte en tijd gebruiken. Het nummer is voorbij voor je er erg in hebt. De repeatknop biedt gelukkig soelaas.