“…tot de wereld rondom mij uit het zicht ver d w ij n t …” Ben Tanghe omvat het prachtig met monokimono’s nieuwste single Witte Lijnen. Hij wordt vergeleken met Fulco, Spinvis, Gorki en Eefje De Visser, maar maakt er ondertussen wel lekker zijn ding van. Zijn eerste ep Kameleon was en blijft een treffer en Tanghes arrangementen, zang en teksten worden steeds rijker.
Witte Lijnen is alweer een track van monokimono die je in een fijn zomers sfeertje meevoert. Hoewel we meegenomen worden op een trip die we wellicht allemaal wel herkennen: over hoe we alles steeds sneller en beter willen, te weinig tijd nemen om te genieten en ons zelf hierbij voorbij rennen. De snelheid van het leven, die monokimono tot rust brengt met frisse, poppy synths, diepe baslijn, knappe drumslagen en zijn zachte stem die opbouwen tot een rijk, intens nummer.
De magie in het nummer werd verhoogd wanneer Ben samen met Jussi De Nys (Geppetto & The Whales, Borokov Borokov, King Dick) en Michael Frank (Frankie Fame) schatkamers vol vintage gear (of eerder een retro futuristisch ruimteschip uit de sixties) in een oud kasteel ontdekten. Want dat werd hun ideale plek om er in de torenkamerstudio deze single op te nemen. “Geef me de tijd om mezelf uit het oog te verliezen!”
Verlies monokimono ook zeker live niet uit het oog. Je kan hen (als alles meezit) aan het werk zien van 29 juli tot 2 augustus tijdens de Horizontoer 2020 op de Waddeneilanden, net over de Nederlandse grens.
