Is er leven voor de dood euh na Aroma Di Amore dus? Uiteraard, dat hebben Elvis Peeters met z’n boeken of Wilderman en Gerry Vergult met Zool en Het Kruim inmiddels al wel bewezen. Maar nu komt ook de “stille” bassist Lo Meulen met solo exploten aanzetten.
Een lockdown ei, zo noemt Lo het zelf, in de vorm van een DIY single In Het Bos, waarmee wel degelijk een verzameling bomen wordt bedoelt en niet de Antwerpse cultuurplek. Op een krokante downtempo beat die haast synoniem lijkt voor krakende droge takken onder z’n voeten, een jazzy baslijn en sporadisch één simpel getokkeld gitaarakkoord drapeert Meulen z’n kortverhaal.
Op het eerste gehoor een banale wandeling met hond én een toevallige ontmoeting die gaandeweg evolueert naar zelfreflectie over conditie met angstaanvallen (en dat zonder Fred). Vaag, mysterieus, hypnotiserend en knap.
