Wat Raf Verhavert deed voor de corona weten we niet. Maar tijdens de verschillende lockdowns vond hij de liefde terug voor synthesizers en muziek maken. En zo brengt hij nu zijn ondertussen 14de single uit onder de naam Kingsblu.
Raf laat zich muzikaal beïnvloeden door Balthazar, Jamie Woon, Woodkid en Bon Iver. Vooral de invloed van die laatste artiest horen we duidelijk in Where The Gods Go. De titel doet vermoeden dat de track over de goden gaat, maar eigenlijk gaat ze over hoop. Het gevoel om “meer” te willen worden en plekken te bereiken die misschien niet voor jou bestemd zijn. De hoop dat het wel naar je toe zal komen maar ook het besef dat “hoop” niet genoeg is.
Het is een heel boeiende, gelaagde track vol interessante wendingen. Het nummer opent met vrij donkere soundscapes waarop Verhaevert mooi zingt met zijn zachte stem. Als de drums invallen, komt er wat licht in het nummer en naar het refrein toe gaat alles mooi open. Vervolgens krijgen we een somber spoken word stuk en wordt de song weer mooi opgebouwd naar een ingetogen climax met dancebeats.
Het nummer wordt afgesloten met een indrukwekkend instrumentaal stuk.
Het valt op hoe Verhaverts muziek steeds beter uitgewerkt klinkt. Hij streeft naar verfijning en de zoektocht naar afwisseling in de nummers begint duidelijk vruchten af te werpen.
