Milky Way, ons doet het altijd denken aan een snoepje met chocolade, maar vanaf heden is het ook de naam van een nieuw werkstuk van Jan Verstraeten. We kiezen niet zomaar voor het woord “werkstuk” want bij Verstraeten staat de muziek niet op zichzelf. Verstraeten is immers niet enkel multi-instrumentalist, hij is tevens beeldend kunstenaar. Bij elk nieuw liedje hoort ook steeds een videoclip die al even creatief in mekaar gestoken is. In elke clip spelen poppen en abstracte zelfportretten een hoofdrol.
Milk Way start met strijkers en lichte percussie, niet meteen de doorsnee start van een popdeuntje maar dit is dan ook geen ordinaire droompop maar doodeerlijke indie die wat doet denken aan Eels.
Het nummer gaat over een geliefde die niet meer aanwezig is. In de clip zien we de protagonist eerst een pop maken, naar het evenbeeld van de betreurde, die hij even later probeert tot leven te wekken. De gewelddadige en zenuwachtige beelden in het begin van de clip lijken aanvankelijk helemaal niet bij het liedje te passen dat heel erg rustig start. Maar het is de stilte voor de storm want zodra de opwekking lukt en de hoofdpersoon de geliefde even kan knuffelen is de muziek furieus naar analogie van de emoties die de hoofdpersoon meemaakt. Het geluk is evenwel van korte duur… mooie liedjes duren niet lang !
