Midden in de nacht worden we wakker in een leeg theater. In haar eentje staat ISZA op het podium. Haar stem brengt ons meteen in trance. Een onheilspellende gitaarriff, subtiele pianotoetsen en duistere synthklanken stuwen haar lied voort tot de aardedonkere climax. Met zinnen als “Ik kijk toe terwijl jij valt en valt / Ik wil grijpen maar mijn hand is verre van vertrouwd” weet je dat er hier iets vreemds aan de hand is. Zien we daar af en toe flitsen van handen die elkaar net niet aanraken? En is dat bloed, op ISZA’s arm?
Ik Kijk Toe is geen nummer om vrolijk van te worden, laat dat duidelijk zijn. Dit is het equivalent van zo’n cultfilm vol bizarre wendingen waar je dagen later nog op loopt te kauwen. Net iets te duister, misschien, maar wat ISZA wel doet, is je meesleuren in haar eigen begeesterende universum. Stiekem durven we dus uit te kijken naar haar tweede single, die in juni verschijnt, en haar ep later dit jaar.