Het nummer J’ai Du Mal begint met een melodieuze piano die vrijwel meteen ondersteund wordt door een warme Rhodes piano. En dan komt de stem, warm, sensueel en vrij laag. Tot op dat moment is het niet duidelijk wat het genre van het nummer zal zijn. Het invallen van een synthetische drum doet een ietwat melodieuze rap vermoeden, wat het uiteindelijk ook wordt.
De song kent geen hoogtepunt, maar dat is ook helemaal niet nodig. Het eindigt zoals het begint, met dezelfde levensvragen over liefde en verlatingsangst. De stem van Iliona zweeft lekker binnen verschillende toonhoogten en het mag gezegd worden: de Brusselse dame overtuigt. Maar luister vooral zelf.
