Digitale singles, dat is allemaal goed en wel. Geef ons echter maar een fysiek schijfje. Alleen al het kleinood in de handen houden maakt een groot verschil. En of het nu een single of een ep wordt genoemd, dat maakt ons niet zoveel uit. Zeker niet als het gaat om een single van het uit Bristol afkomstige Gimic, dat op Defer To Hate vijf felle punkrocknummers presenteert.
Dat die dan wat later in onze reviewpollen geraakt, who cares. Nu of op de dag van release, veel mensen zullen nog niet van dit bandje hebben gehoord al verdient de band het zeker.
Een debuut-ep met geëngageerde punkrock, daar kunnen wij namelijk geen neen tegen zeggen, zeker niet als de nummers die in het vinyl zijn geramd, van de kwaliteit zijn die Gimic ons voorschotelt.
Wie dacht dat alleen Amyl And The Sniffers zeer degelijke female fronted punkrock brengen, is er meteen aan voor de moeite. Niets tegen Amyl en haar bende, integendeel, maar er is zoveel meer voorhanden voor wie een beetje zoekt en luistert.
Leuk is tevens dat de ritmesectie behoorlijk funky klinkt als backup voor de verschroeiende gitaar en de confronterende zangstijl. Fel, gedegen en to the point. Korte nummers dus, maar dat vinden wij meer dan prima. Heerlijk schijfje. Laat ze maar snel een langspeler opnemen.
