Wie de creatieve machine genaamd, Aldo Struyf, wil vertragen, zal met iets beters dan een pandemie op de proppen moeten komen, zoveel is nu wel zeker. Nadat hij eerder dit jaar zowel met zijn machtige Crayon Sun als onder alter ego DJ Aldolino al twee nieuwe 7 inches op de wereld losliet, is hij daar nu alweer opnieuw met nieuw werk van DJ Aldolino en nu de tweede semi-lockdown officieel een feit is, kwam deze parel voor ons geen minuut te vroeg.
Sacred Love Records – Artwork by: Sven Rayen
Voor we van start gaan met de bespreking van de muziek willen we het met jou toch even over die prachtige hoes hebben. De hoes is ook dit keer van de hand van illustrator en tattoo-artiest Sven Rayen en daar zijn we meer dan blij mee. Wie een beetje bekend is met de illustratieve voorgeschiedenis van Sven Rayen weet dat hij de enige logische keuze was. Geloof je ons niet? We verwijzen je graag naar de drie laatste platen van het ter ziele gegane Creature With The Atom Brain waar ook Sven Rayen de artwork voor zijn rekening nam. We rest our case!
Terug naar het heden. Op de 7” vinden we naar goede gewoonte twee nummers terug: Antwerp Voodoo prijkt op de A-kant en Strange Love op de B-kant. Voor de verandering beginnen we eens met de bespreking van de B-kant.
Het meest kenmerkende van Strange Love zijn voor ons zonder twijfel de bastonen. Op de achtergrond horen we, eerder teruggetrokken, constante diepe bastonen. Ze leggen de fundering voor de rest van de instrumenten en de vocalen en hoewel deze fundering voor velen gewoon zal opgaan in het geheel van het nummer, zijn ze voor ons van essentieel belang. Ook voor synths en elektronica wordt er opnieuw een prominente plaats in het nummer voorzien. Het mooie is echter dat ondanks de toebedeling van deze prominente plaats de elektronica en synths nooit op zo’n manier gebruikt worden dat ze de overhand nemen. Alle instrumenten, samples en elektronica lijken op zo’n minutieuze manier gedoseerd dat het nummer als het ware door een apotheker gemaakt kon zijn.
Op Strange Love bedankt Aldo opnieuw voor de zang en voor deze gelegenheid laat hij zich graag vervangen door een dame met Thaise vocalen. Waarover er precies gezongen wordt door de dame in kwestie weten we niet en eerlijk gezegd vinden we het ook niet erg om in onwetendheid te blijven. Dat de tekst mogelijks over het nieuwste seizoen van Familie of over het gewijzigde testament van Koning Albert gaat, zal ons dan ook worst wezen. Feit is dat Aldo de zang op een enorm mooie en respectvolle manier met zijn geluid wist te verweven en laat dat nu het enige zijn dat echt telt.
Over naar de A-kant dan. Antwerp Voodoo bevat zo mogelijks het coolste arsenaal aan gitaarriffs dat we dit jaar al hebben mogen aanhoren en geloof ons we hebben al best wel wat coole gitaarriffs ter oren gekregen. De combinatie van het nummer met de videoclip is bovendien echt schitterend. Hoewel in dit nummer, net zoals bij Strange Love, voldoende ruimte wordt voorzien voor elektronica is het vanaf de start al erg duidelijk dat de gitaar, met zijn kenmerkende Aldo-geluid, een prominentere plaats krijgt.
Antwerp Voodoo trekt de stijl door van Strange Love maar is in datzelfde opzicht dan tegelijkertijd weer totaal anders. Tijdens de solo krijgen we in de clip wat vage beelden van de meester zelve te zien terwijl hij zijn gitaarpartij inspeelt om vervolgens, enkele seconden later, heel het nummer terug te schroeven tot het absolute minimum. In de break horen we minimalistische elektronica in combinatie met zeer beperkte gitaarlijntjes. Het is echter toch vooral de drum die de break draagt en het geheel vervolgens terug op gang trekt. Wie de vocalen in dit nummer op zich heeft genomen alsook in welke taal is ons totaal onbekend. We kunnen je wel met volledige zekerheid zeggen dat ook hier Aldo, naar goede DJ-Aldolino gewoonte, gepast heeft voor de vocals.
Na het horen van Antwerp Voodoo beginnen we meer en meer te twijfelen aan het bestaan van de Antwerpse Sahara. De tonen lijken bij momenten rechtstreeks uit de woestijn te komen. Met de wetenschap dat Aldo eerder in het Antwerpse vertoeft, moeten we misschien bij ons eerstvolgende bezoek aan de Kalmthoutse Heide toch eens iets grondiger rondkijken.
De slotsom is dat als we de 7” opzetten, we overduidelijk de hand van Aldo Struyf horen. Dat gezegd zijnde willen we het woord herhaling absoluut niet in de mond nemen. Het is weinig muzikanten gegeven om echt een herkenbaar origineel geluid te brouwen en dat dan ook nog eens aan de man te brengen zonder constant in herhaling te vallen. Aldo Struyf mag zich tot de happy few rekenen die dit fingerspitzengefühl overduidelijk bezitten en dit dan ook nog tot kwalitatieve nummers weet de destilleren.
Indien je in de nabije toekomst nog een bezoek aan de Kalmthoutse Heide gepland zou hebben, probeer dit dan te doen op een moment dat er terug een verzengende hitte heerst en probeer vervolgens nauwgezet de horizon af te speuren op zoek naar een gedaante met lang haar, een sigaret in de mond en een crème-kleurige Fender Stratocaster ter hand. Een luchtspiegeling? Wie zal het zeggen?
Wij hopen je na het lezen van deze review helemaal warm gemaakt te hebben voor deze prachtige single. Indien dat het geval is, kan je single via de onderstaande link alvast bestellen. Indien dat nog niet het geval is, kan je single via de onderstaande link alvast bestellen voor nog wat extra luisterbeurten.
