Altijd die vragen… Zoals: hoe maak je garagerock als je geen garage hebt? Wegens geen auto maar wel een flat? Simpel: in die flat worden plaatjes van The Standells en The Seeds en Blues Magoos – vergeten groepjes van een vergeten generatie, Amerikaans ongeregeld dat in een garage repeteerde, zo rond 1966 – met liefde afgestoft en beluisterd. Want dit is garagerock.
Je hoeft dus geen garage te hebben om garagerock te maken. Ook niet om reggae of borduurwerkjes te maken. Dit om maar iets te zeggen of te schrijven over Crooked Steps.
Enige vorm van kritiek, toch altijd van ons verwacht? Daar zijn we tenslotte voor? Pracht van een single, pracht van een song. Alleen mag het nog ruiger, mag het nog meer klinken alsof Dave Davies in zijn gitaarversterker zit te kerven in afwachting van die eerste onvergetelijke singles van The Kinks.
Dit is hun derde single en hun langspeler Sambuca Dreams komt uit op 14 april. Vergeet die bovenstaande kritiek – zagen is ons leven – maar ga kijken naar hen, naar Crooked Steps, op 4 mei in de Vooruit. Oh ja, dat heet nu Viernulvier. En Crooked Steps heten Crooked Steps. Onthouden, hé?
