Het is tijd om je portefeuille nog eens uit je zak te halen en in het wilde weg wat geld rond te gooien. Voor wie deze instructies wat te vaag zijn concretiseren we het graag in twee stappen. Stap 1: neem tien euro uit je zak. Stap 2: duw het in de handen van Crayon Sun.
Wie een beetje de media in de gaten houdt, is ongetwijfeld op de hoogte van de presidentsverkiezingen, het feit dat we ons momenteel in de tweede lockdown bevinden, Lesley-Ann Poppe die binnenkort nog eens een kind op de wereld gaat zetten… en zo gaat de lijst aan belangrijke mediaweetjes nog wel even verder. Ongetwijfeld weten de mediawatchers onder ons ook dat het machtige Crayon Sun een tweede single gelost heeft en we zullen zelfs meer zeggen: ze hebben de single samen met het nummer Roaches op vinyl laten persen. Als dat de Dag Allemaal niet haalt, weten wij het ook niet meer!
Got Me heet de b-kant van de nieuwe Crayon Sun release. En voor we beginnen aan de effectieve lofbetuiging is er wel wat randinformatie die je zeker moet weten. De cover van de single is opnieuw van de hand van Aldo Struyf. Nadat hij al de cover van hun eerste plaat schilderde, heeft hij ook voor hun nieuwste 7” een aardig staaltje schilderkunst uit zijn mouw geschud. Wij vinden de cover alvast zonder meer prachtig en zouden zelfs enkel daarom al de single aangeschaft hebben. Verder gaat het, ondergeschikt, ook om een genummerde versie. Ongetwijfeld zijn de liefhebbers van het zwarte goud nu al gretig naar een kwijlslabbetje aan het zoeken na de woorden “genummerde versie”, te hebben gelezen. Maar jongens en meisjes we prediken enkel waarheden in deze recensie. Er zijn dus effectief maar 300 stuks van deze prachtige 7” gemaakt. Snel zijn, is zonder twijfel de boodschap!
Got Me is een pak rustiger dan voorganger Roaches. Op het nummer horen we opnieuw dat kenmerkende Struyf gitaargeluid en ook de elektronica krijgt weer een prominente maar ondersteunende plaats in het nummer. Dave Reniers weet ons wederom met zijn prachtige soulvolle stem vanaf de eerste letter volledig mee te nemen in het verhaal. Of het nu de kopstem is die hij gebruikt of falsetstem laten we over aan de experts. Dat het prachtig gezongen is en zijn stem bulkt van de doorleefde diepgang daar hebben wij geen experts voor nodig, dat kan je van ons aannemen. Omdat wij bij Luminous Dash niet enkel aandacht schenken aan muziek maar ook aan het groeiende intellect van onze lezers hebben wij hierboven even een video voorzien waarin het verschil tussen falsetstem en kopstem wordt uitgelegd.
De instrumentaliteit van het nummer doet bij momenten opnieuw een beetje aan als een Oosterse Morricone maar dan met voldoende ruimte voor psychedelische elementen zoals het gebruik van reverse delay. Wat je van een Oosterse Morricone met reverse delay moet maken, kan je maar op één manier ontdekken en dat is door gewoon te luisteren. Voor jouw gemak hebben we de psychedelische video van het nummer hier in de review voorzien voor een eerste luisterbeurt. Verder hebben we ook alvast een link voorzien naar de Bandcamp van Crayon Sun en de website van The Jezus Factory zodat je jezelf van een exemplaar van deze prachtige 7” kan verzekeren. Ongetwijfeld kan je ook bij je lokale platenboer terecht voor dit zwarte pareltje.
De enige vraag die onbeantwoord blijft is: Wanneer komt die nieuwe lp?
Ray Davies zei het enkele decennia al geleden: “You really got me”. Wij passen de bekendste wapenfeit van The Kinks voor deze recensie graag een beetje aan. “Got me, you really got me.”
Hopelijk komt er snel een vervolg op deze prachtige release …