Het zijn die Ieren, meneer. Het zijn die Ieren, mevrouw. Met hun clichés altijd… Turf brandt gezellig in de haard, daar hangt een ketel in te pruttelen en verder draagt iedereen eromheen warme wollen truien en die hebben ze nodig want alle gezinsleden waren de hele dag buiten; aardappelen aan het vangen.
En dat terwijl Brigid Mae Power niet eens Iers is: een Londense die het ook niet kon helpen dat haar ouders naar het groene eiland verhuisden, toen ze jong was en nog geen medezeggenschap had. Meestal verhuizen Ieren naar Londen om er dood te gaan en zingen ze daar hun liederen over dood en verderf op straat, waar vuurkorven branden. Cliché. Zie: The Pogues.
Brigid: ze heeft al wat uit en dan hebben we het niet over wat jij denkt waar we het over hebben. Haar vierde lp verschijnt eind mei en dit is de single en uiteraard is dit zeer Iers, de Toeristische Dienst kijkt mee over haar smalle schouders maar die zijn dan weer breed genoeg om een song als dit te dragen.
Goeie song, dromerig, droom de clichés en ze zijn er. Maar nu ook weer niet zo’n goeie song; het lijkt allemaal uit een reclame voor de lentecatalogus van 3 Suisses te komen. De Ierse versie daarvan. Goed, genoeg hierover, plan jullie vakanties, meneer en mevrouw. Ontwijk evenwel clichés. Zoals dit.
