Bonfire Lakes, als het kindje genre gewijs toch ergens ingedeeld moet worden, dan kun je het best droppen bij de indiefolk. Dit maar om te zeggen dat ze schone liedjes maken, maar ook om eraan toe te voegen dat ze meer doen dan dat. Ook al leven we in digitale tijden en is een single iets wat jammer genoeg meer en meer museummateriaal wordt, heeft de band de luisteraar op een ouderwets a- en b-kantje getrakteerd.
Vooraleer iemand luidkeels begint te roepen dat Last Goodbye (het a-kantje dus) schaamteloos gepikt is van Lullaby van The Cure, kunnen we de roeper geruststellen dat het om een hommage gaat voor het wereldberoemde pareltje. Marino Roosen en Gaetan Vandewoude (Isbells) vonden elkaar immers deels door hun gedeelde liefde voor de band van Robert Smith. Of het de moeite loont om zo’n nummer de wereld in te sturen? Natuurlijk wel, ofschoon het niet kan tippen aan het origineel, maar geen mens die dat zou verwachten.
Een beetje new wave die omarmd wordt door tonnen melancholie, precies dus wat je zou verwachten van een nummer dat inspiratie haalt uit een Cure-classic.
Het b-kantje Vacancy klinkt dan weer helemaal anders en is precies wat je zou omschrijven als indiefolk. Breekbaar, maar mooi. We gaan niet met namen gooien om te vergelijken, je ontdekt ze zelf wel en het cliché van het warme dekentje laten we ook achterwege. Gewoon luisteren!
Facebook – Instagram – Spotify