Omdat Alan Van Rompuy niet zo goed bekt als artiestennaam laat de Brusselse producer zichzelf graag Azertyklavierwerke noemen. In die hoedanigheid bracht hij eind oktober zijn derde album Coconut Oil uit waarop hij opnieuw een interessante en soms experimentele mix van met elektronica doorspekte nummers laat horen.
Een van die nummers Soort Van Nerd verscheen onlangs al single. Drumcomputer, pianolijntje en de diepe stem van Van Rompuy simpel, maar erg doeltreffend. En dat geldt ook voor de tekst waarin hij bij de ander hengelt naar liefde en bewondering.
De grote poëzieprijs der Nederlandsche taal, gaat hij er niet mee winnen maar ons hart heeft ie er wel mee gestolen. De melancholische ondertoon en de directe manier van aanpak doen wat ze moeten doen: ons meenemen naar die momenten in je leven waarin prille verliefdheid en een gevoel van onmacht en onzekerheid je leven beheersen. Nog onbeantwoorde verliefdheid die zich uit in een hevig, obsessief verlangen naar de wederkerigheid van die gevoelens.
