De derde single van de twee uit Kortrijk en het is niet derde keer, goede keer want de eerste twee waren al goed. De derde heet dus Clambake, wat een visgerecht uit de oostkust van de Verenigde Amerikaanse Staten is en wat meer dan alles wil zeggen; gooi al wat op het strand aanspoelt in een pot en bakken maar. Het is tevens de titel van een Elvis-film, vehikel op pellicule, uit de jaren zestig toen The King zichzelf om zeep begon te helpen met pillen en tiendubbele cheeseburgers.
Maar dat heeft allemaal niks te maken met wat Nicolas Vansteenkiste en Robbe Ardenoy nu weer uitgespookt en -gespuwd hebben.
Er is: de basriff van Robbe, er wordt nadrukkelijk niét gezongen want er wordt iets gedaan en het klinkt allemaal alsof Sleaford Mods in deze ketel vol oproer roeren en spuwen want zo maak je (even Jeroen Meus gebeld) naar het schijnt clambake. Smaakt naar meer, maar dat is een té groot cliché om dit af te sluiten. Hmm, even nadenken. (Twee dagen en wat gezinsverpakkingen Valium later): dit is onrust. Stilzitten gaat niet.
Derde single, driemaal goud.
