Er is leven na Aroma Di Amore. Gerry Vergult meer dan ooit bezig met Zool. en ook Elvis Peeters heeft een gloednieuw project: Wilderman. Een band die hij samen heeft opgericht met contrabasspeler en bassist Chris Carlier, baritonsaxspeler van Koen Van Roy en drummer Toon van Dionant. Naar eigen zeggen jazzpunk die het expressionisme van Paul van Ostaijen in zich draagt. En daar is iets van, want we geloven niet alles wat ze schrijven.
Twaalf liedjes en die hebben alemaal het sarcasme van Aroma Di Amore. We kunnen er niet omheen, dat is nu eenmaal Elvis Peeters, maar muzikaal toch anders. Brood is links fatalisme. Beseffen dat iedereen wel brood nodig heeft en normaal dat het broodnodig is (haha), maar tegelijkertijd beseffen dat dit niet zo is. Of het de bedoeling was om aan Free Bop een Twin Peaks-sfeertje te geven, weten we niet, maar daar lijkt het toch (een beetje) op, en in het Nederlands dan nog!
Misverstand is de ideale aanloop naar het heerlijke Lawaai. “Lawaai, wij willen lawaai, want de stilte is te saai” brult Peeters en meteen denken wij terug aan de gouden dagen van de kraakpunkers The Ex.
Goed gaat weer wat de jazz sfeer op, maar een tekst die qua woorden kan tellen en pilaarbijters zal doen trillen van woede.
Dit Is Verdriet is wat meer experimenteel. De woorden van de song spreken voor zich, de muziek met woorden bespreken weer een paar ander mouwen. Niet dat Wilderman pretentieus of arty frty is. Integendeel, het is zelfs toegankelijk (vinden we toch), alleen anders en we bemerken zelfs dat onze heupen wiegen op Andere Mens.
Alles Stroomt heeft zijn naam niet gestolen. Niet dat we onnozel willen doen (hoewel dat mag), maar een song die door zijn aanstekelijke ritme stroomT.
De stem van Elvis Peeters heeft steeds wat duivelachtigs in zich, luister naar Rommelpot en herbeleef de dagen van Keromar (vraag gewoon aan uw bompa wat dat is).
Een liedje met een titel als Smijt Een Bom mag niet ingetogen klinken en da doet het ook niet.
Fatalisme we zegden het toch, In De Grond…”We gaan allemaal in de grond”, juist mijnheer Elvis. Een mooie, weliswaar niet alledaagse plaat (jazzpunk is nooit alledaags) die wordt afgesloten met het sobere Laat Mij.
Test die Wilderman maar eens uit. Beschikbaar op vinyl met bijbehorende cd. Gewoon doen…