Highly Overrated heet de single uit het recentste album How Does It Feel To Be Wrong All The Time van The Me In You maar voor deze band geldt eerder het label: “highly underrated”. Sinds 2009 maken Stijn Claes, Dimitri Dhaene, Thomas Van Den Haute en Han Wouters (en sinds vorig jaar met drummer Nico Manssens) prachtige, melancholische indiepop met een breed klankenpalet.
Ze debuteerden in 2011 met de sublieme single Girl In Armour, een jaar later verscheen de debuutplaat Forgotten Clothes bij Noisesome Recordings, EMI. Met die langspeler leverde de band uit het Hageland een prachtig visitekaartje af met tien pareltjes die een mooie toekomst voorspelden voor The Me In You.
Drie jaar later verscheen het tweede album dat The Me In You heette. Wederom staan er op deze plaat alleen maar prachtige nummers waarin te horen is dat ze als band nog meer experimenteren en op zoek zijn naar nog bredere arrangementen zonder hun eigenheid te verliezen. Het was het eerste album waarop Gaëtan Vandewoude (Isbells) instond voor de productie. Vanaf die plaat werd hij de vaste partner in crime van de band. En al werd de plaat lovend onthaald toch werd het het laatste album bij Noisesome/EMI.
Album nummer drie Stuart Conroy: 1974-1978 zag het licht in 2018 en werd enkel op vinyl uitgebracht bij het Nederlandse Final 500 Records (van elke release worden slechts 500 exemplaren geperst). Deze plaat is een “specialleke”. De vorige drummer (Franky Saenen) vond op zijn zolder een cassette, foto’s en een schriftje van Stuart Conroy, een Schot die tussen 1974 en 1978 in België verbleef. Die vondst vormde de inspiratiebron voor het album die het gevolg is van een spontane improvisatie. Ook hier weer klinkt de band erg melancholisch. Er staan meer instrumentale stukken op de plaat met slechts af en toe een gezongen nummer dat een soort van soundtrack vormt bij het leven van de Schot die ooit in Diest woonde. Op deze plaat kreeg de band ondersteuning van Chantal Acda op backings.
Het jaar daarop verscheen de single Out Of The Blue dat de band speciaal schreef naar aanleiding van de 2000ste aflevering van Dagelijkse Kost, omdat Jeroen Meus een grote fan is van de band. Het nummer werd gebruikt als intro voor het programma en de opbrengst van de song ging volledig naar De Warmste Week. Studio Brussel bombardeerde het nummer tot Catch Of the Day waardoor de band eindelijk nog eens op de radio te horen was.
Vorig jaar kwam dan album nummer vier uit. How Does It Feel To Be Wrong All The Time verscheen bij Starman Records en is misschien wel het mooiste album van The Me In You tot nu toe. Het is een sfeervolle, warme plaat waarop de band nog verder experimenteerde met warme soundscapes en fantastische arrangementen. De band kreeg in de studio de hulp van Beatrijs De Klerck (Marble Sounds, Dada Waves, Sohnarr) op viool, op backings hoor je Dienne en Nelle Bogaerts (Lili Grace) en Jente Pironet (Portland). De plaat klinkt geweldig maar toch komen de nummers live nog intenser binnen. En dat is helemaal het gevolg van het talent van deze unieke band die op het podium hun prachtige composities tot in de perfectie tot leven laat komen.
Terwijl we nu nog genieten van al het moois dat The Me In You al gemaakt heeft, kijken we al volop uit naar meer van deze topband.