Niets overhaast doen, dat is wellicht wacht Oliver Symons moet gedacht hebben toen hij twee jaar geleden de Humo’s Rock Rally won. Beter alles laten rijpen, de kat wat uit de boom kijken dan vliegensvlug je vingers te branden als een nieuwe hype om dan na een paar maanden uit te doven.
Het duurde uiteindelijk twee jaar vooraleer de jonge kerel die voor het eerst in de media raakte op het Eurovisiefestival voor kids met zijn debuut op de proppen komt. Eerst hield hij zich (met succes) bezig met de Nederlandstalige band Bazart, en nu is er dus het debuut van zijn ander alter ego: Warhola.
Een vrij lange periode om vijf tracks te componeren, zo veel is waar, maar van wat een kaliber zijn ze. De trip die Symons je aanbiedt doorheen zijn magische wereld van dubstep, soul en R’nB is kort, toch is het er een die je niet gauw zal vergeten.
Lady ken je ondertussen misschien wel van de radio, Justin Timberlake of James Blake is nooit veraf, toch is dit maar het begin. Red is zo mogelijk nog beter, de synths zijn ronduit subliem en voor je het weet zit je gevangen in het web van de muzikant. Unravel begint wat onwennig, maar eens de elektronica er tussen komt krijg je voor je het weet dubstep van de bovenste plank.
Oliver Symons is een muzikant die over alles goed heeft nagedacht. Hij heeft een fluwelen stem (Oscar And The Wolf weerklinkt altijd wel ergens in Warhola, zonder dat het een copycat wordt) en hij weet verdomd goed wat hij ermee moet aanvangen. Reshape is daar een perfect voorbeeld van.
De ep wordt afgesloten met Aura, de titeltrack. Een song die alweer indruk maakt, en een artiest onthult met internationale allures, en plots besef je waarom hij twee jaar geleden de prestigieuze Belgische prijs won. Talent is het sleutelwoord, niet meer dan dat!
