ViO da’s saxofonist/componist en Hongaarse Nederlander Viktor Haraszti die bevriende muzikanten uitnodigt om zijn eigengereide composities gestalte te geven. Met zijn debuut album Equanimity (wat berusting betekent) gaat hij een meer experimentele andere richting uit dan in zijn eerdere werk dat dichter bij de klassieke jazz en swing aansluit.
Erg “futuristic” is het album evenwel niet, al was het maar omdat niemand weet hoe de toekomst van jazz zal klinken. Wel slaagt Haraszti erin ons een dik halfuur geboeid te laten luisteren naar zijn experimenten met sax, ritme en spoken word.
Het album gaat over hoe we ons trachten aan te passen aan de chaos waarin we de laatste twee jaar hebben doorgebracht. Het vertelt over zijn persoonlijke reis in zeven hoofdstukken, een intro en een epiloog.
In de eerste nummers horen we vooral de onzekerheid, angst en twijfel waar we allemaal wel last van hadden bij de start van de pandemie. Naarmate het album vordert, vermindert die experimenteerdrang en ontwaren we steeds meer berusting en gewenning waarbij de muzikale invulling van ViO opschuift in de richting van wat we in zijn vroegere werk te horen kregen. Toch een beetje spijtig dat hij het meer experimentele karakter van de eerste nummers niet weet door te trekken in de latere nummer waardoor de spanningsboog in de tweede helft van het album wat slapjes komt te staan.
Opvallend zijn de vocale bijdragen van Lisa Marie Simmons in hoofdstukken 1, 3 en 4. Andere gasten op het album zijn Dave King (drums) en Marshall Curtly (finger drums). De productie was in handen van Haraszti zelf.
