De stoner en sludgemetalscène wordt regelmatig gezien als de vreemde eend in de metal-bijt met de dreunende gitaren, de pijnlijke vocalen en de logge sfeer die eroverheen hangt. Maar zo af en toe komt er een band bovendrijven die zelf de vreemde eend in de sludge-metal-bijt is. Het Zweedse VAK is er dus zo eentje. VAK is een sludge/stoner band die op één minuut meer variatie kan toveren dan (bijvoorbeeld) Sunn O))) op tien albums, of zo. Maak je klaar voor een achtbaan die van begin tot einde bol staat van de zin “we gaan eens iets anders doen”.
Laten we bijvoorbeeld beginnen met de opener. Passport is een nummer dat op elk postrockpodium succes zal hebben. Hoewel het eerder een intro is, is dit gewoon een lekker instrumentaaltje dat zelfs een beetje doet denken aan onze eigen Go March met z’n krautrock-gitaren en z’n energetische drums. Dit is geen sludge/doom, dat mag wel duidelijk zijn.
Panorama vist duidelijk wel in de stonervijver. De rollende riffs en de brute vocals krijgen elke doomerkop aan het headbangen. Sewer Café doet dat nog eens dunnetjes over, alhoewel, dunnetjes? Hier komen psychedelische invloeden boven en die worden op den duur nogal psychotisch, ergens tussen Fudge Tunnel en 30000 Monkies. Het gebruik van synths is trouwens lichtjes geniaal.
Met invloeden uit krautrock, noiserock, grunge en psychedelische rock maken deze Zweden wel degelijk indruk. Op Q & A komen de doomriffs bovendrijven, samen met die toch wel lichtjes gestoorde sfeer die VAK er overal kan inleggen. Het is bizar hoe anders dan andere bands ze kunnen klinken en toch wel binnen het sludgedoomgenre blijven passen. VAK is melodieuzer, epischer en gevarieerder dan de meeste van hun collega’s. Het is niet hakken tot we erbij neervallen, integendeel. Dit is evenveel Frank Zappa als Conan. Speed Of Images is even experimenteel als dat het een echte song is en even intens als meeslepend. Dit is even jaren 70 dan 90 dan vorig jaar.
Op The Map krijgt postrock dan weer een prominentere rol, maar neem ook dat maar met een korreltje zout. We krijgen opnieuw te maken met een uniek stukje muziek dat op ingenieuze wijze gebruik maakt van verschillende stijlen. Dat is duidelijk de kracht van dit VAK. Dit zijn mannen die gemakkelijk goede popsongs kunnen schrijven maar verkiezen om dat geheel op hun eigen manier te doen waardoor het complexe compositie wordt. Ook bij de laatste twee knappe songs wordt dat duidelijk. Het zijn lange, uitgesponnen nummers met een stevige basis en een koppig gevoel voor experiment. Volgens ons is VAK de afkorting van VAKkunding. Kan niet anders.
Bandcamp – Facebook – Instagram
