Tijs Vanneste is geen onbekende in België. Zijn gezicht was al te zien op televisie in programma’s als De slimste mens ter Wereld of De Kemping, maar ook in De Tattoo Shop. Als je al deze programma’s niet hebt gezien, ken je vast en zeker de band Van Echelpoel, waarvan Tijs de zanger was. Dus je bent Tijs vast wel eens tegengekomen. En toch vertelt hij op Over de Helft een ander verhaal. Deze plaat heeft niets te maken met de technopop van zijn band. Maar waarschijnlijk meer met zichzelf. Tijs Vanneste is een man van de offbeat.
De rootsreggae-fan die de vlag van Jamaica aan de muur heeft hangen of de dancehall fan die al 20 jaar naar soundsystem shows gaat, zal hier niet per se iets van zijn gading vinden. De reggae en de dub zijn hier bedoeld als achtergrondmuziek bij de verhalen uit Kempen. Balkanbeat en calypso mogen ook. We horen wat er voor de deur van Tijs gebeurt. En dat is na te gaan: hij is zijn gevoel voor humor niet verloren. Zijn Kempisch dialect ook niet.
En het is in dit dialect dat Tijs zijn eigenwijze en inzichtelijke uitdrukkingen vindt, die elke tekst erg vermakelijk maken. Hij vertelt over het verleden, hoe hij het nu ervaart en hoe hij zich de toekomst voorstelt. Soms wordt het wat bedachtzamer, maar meestal zorgen de woordcombinaties met de zomerse beat voor een goed humeur. Eigenlijk creëert Tijs de sfeer in zijn eentje, maar hij heeft ook leuke gasten uitgenodigd. Dit zijn Stefan Dixon op We kunnen nog mee, Metejoor op De Kempen en aan het eind van het album Helena Mayorga Paredes op De Verrijzenis.
We worden hartelijk verwelkomd op Over de helft met het Zonde, een a capella nummer, dat vervolgens uitmondt in een soort Zuid-Afrikaanse soundtrack. Het is alsof Tijs Vanneste de muzikanten uit Paul Simons Graceland weer bij elkaar heeft gebracht. Het tweede nummer Talent is reggae die Serge Gainsbourg of Flip Kowlier op een soortgelijke manier zouden hebben geïnterpreteerd. We kunnen nog mee verkent de overeenkomsten tussen calypso en rock. De Kempen beweegt zich tussen Afro Reggae a la Alpha Blondy en Balkanpop. Da was den tijd pakt de vibe van Talent weer op. En door het gezang aan het begin klinkt Tijs nog meer als Gainsbourg. Aux armes et caetera.
Op Praatjes komt Dirk de Wachter, een gast die we nog niet de hand hebben geschud. Er wordt veel gepraat voor een Afrikaanse gitaar en een indrukwekkend vrouwenkoor. Het is bijna een bezwering. Sludge reggae zoals Marley’s Natural Mystic staat op Best fijn, dat al als single is uitgebracht. Tijs rapt bijna zijn tekst in het middendeel. Maakt je blij! Radio Desschel is meer een reprise van Best fijn, waarna de Afrikaans-Balkaanse vibes weer de boventoon voeren met Ongeluk. Wat vooral een meezing- en dansnummer is. Zeker niet het enige. Muug voegt een vleugje blues toe aan de reggae vibe. Want dat is waar het thuishoort.
Wat we misschien gemist hebben, is een wals beat met spaghetti western gitaar aan het einde van de plaat. Gezongen als duet en met blazers die nog over zijn van de Balkanvakantie. Dat is precies wat De Verrijzenis is. En laat horen dat Tijs Vanneste nog meer ideeën in zijn mouw heeft dan hij op Over de Helft al liet horen.
Als je het album een paar keer beluistert, verdwijnen de mooie verhalen over de zandgrond naar de achtergrond en luister je meer naar de muziek, die goed doordacht is en een consistente sfeer heeft. De zomer is nog niet voorbij. Dans langzaam of snel, maar sta niet stil.
We willen graag dat er veel naar dit album geluisterd wordt, omdat iemand hier moeite voor heeft gedaan. Omdat het gezongen is in een dialect dat we nog niet zo goed kennen en omdat Tijs Vanneste ons geleerd heeft dat tatoeëerders niet automatisch naar punk en heavy metal luisteren.
03/10 – Theater Vooruit, Boechout
19/10 – De Warande, Turnhout
14/03/2025 – Cultuurhuis Het Loo, Tessenderlo
21/03/2025 – CC Zwaneberg, Heist-o/d-Berg
26/04/2025 – CC ’t Getouw, Mol
