Punk uit de Kempen! Dertien songs in zeventwintig minuten, rammen tot je er bij neervalt, dat zijn The Priceduifkes! De band is al zo’n dikke veertien jaar bezig en het zou ons niet verbazen dat menig presentator uit andere landen over hun tong zijn gesukkeld na het uitspreken van de naam. Jezelf niet al te serieus nemen, hoewel een kritische noot geen kwaad kan, dat is de attitude van gitarist Cowboy Mambo, zanger/bassist Ricky D, drummer V.S. en gitarist Tony Crackup.
Straight rock ’n rollpunk van de betere (leukere soort), en dat wordt ook gebracht op Goathorse (inderdaad, de hybride van een geit en een paard) wat het vierde album van deze punks is, ten minste als je de split met The Crackups en The Headshots niet meerekent. Een release die tot stand is gekomen dankzij de verenigde kracht van Monster Zero Records, Bearded Punk Records en Rad Girlfriend Records.
Eenvoudige ramakkoorden, geen seconde vernieuwend, en zo lang het heerlijke oorsmeer blijft hoeft dit voor ons part niet. Songs die het rock ’n rollbeest in je bovenhalen, en waar zelfs de grootste pessimist luchtgitaar bij begint te spelen. Pretpunk, maar de teksten tonen aan dat dit viertal geen beetje tevreden is met de manier waarop deze aardbol zijn gang gaat. Dan maar je ontevredenheid uitbraken met punkrock die je van je sokken blaast.
I hope this is just a dream, bad things coming after me schreeuwt Ricky D in de opener Bad Dreams Pt.2. Zelfs tegen de schenen van de NVA hoort erbij, maar het is een grappige middelvinger die je in No (Burkini Beach Party) Tonight hoort.
Het moet niet altijd over moeilijke dingen gaan, ook dagelijkse gevoelens zoals in 1:38 (iedereen weet wel hoe grappig het is als je de slaap niet kan vatten en je beseft dat je voor je verdomde werk vroeg uit de veren moet) of gewoon grappig, zoals in Greetings From Angerville, over een hotel dat waarschijnlijk het Fawlty Towers van Frankrijk moet zijn.
No nonsense punk ’n roll, zo waar een priceduifke!
