Goed nieuws? Ontzettend goed nieuws want de als-een-tiet swingende en groovende stonerrock van deze heren heeft een nakomeling uitgepoept. Ja, de tweede nog maar. Hun fantastische eersteling, The Killbots, verscheen reeds in 2007. Die plaat komt hier trouwens nog geregeld uit de kast. De heerlijke live-shows van toen (2002-2008) worden nog steeds uitvoerig besproken en bewierrookt aan den toog in rockcafé Crossroad hier in het dorp. Na een dikke vijftien jaar keert deze bende dus terug met een nieuwe ep, in de originele bezetting.
Het vijf nummers tellende mini-album is tot aan de nok gevuld met heerlijke riffs en heeft een overheersend vol en rauw totaalgeluid. Het barst soms van de smerigheid maar nog raunchier was niet erg geweest. Toch is dit allemaal zo geweldig vet en smeuïg dat de gehele Weight Watchers commune simultaan in een kramp zal schieten. Het is gewoon cool om nog eens een vuile en recht voor de raap knallende rockplaat te horen. Geen gedoe (af toch niet teveel) met allerlei elektronisch geprul, geen koorknaap gezang, geen overgeproduceerde flauwe prut en dus ook simpelweg geen platte meuk.
Echt snel gaat het nooit maar geweldig rocken doet het des te meer. Namen als het fantastische Alabama Thunderpussy, Nebula, Truckfighters of greenleaf duiken regelmatig op in ons duffe brein om ons af en toe meer richting het latere geluid van het eveneens oppermachtige El Guapo Stuntteam te blazen (ten tijde van Accusation Blues).
This Is What Extinction Looks Like is daar het perfecte voorbeeld van. Ook Mijnheer Osbourne en co. zijn nooit ver weg. Als je songs kan schrijven en spelen (zonder te kopiëren) die ons direct doen denken aan, pak ‘em beet, Hole In The Sky van Black Sabbath dus (opener van het album Sabotage), mja, dan kan je al weinig fout doen natuurlijk. Voeg er hier en daar nog een kleine toef doom-light aan toe (While We Burn Your House Down To The Ground) en je hebt een kraker van een ep.
Dit is niet de allerbeste stonerplaat die we al hoorden maar het is sowieso een verademing in het hedendaagse, van alle stekels ontdane kutpop wereldje. Weet je wat het is? Een zeer fijne en welgemikte muzikale djoef op a mulle. Het maakt geen hol uit of we het categoriseren onder stoner, metal, hard-of bluesrock, The Second Barrage is gewoon een heerlijke stamper, oude school met wat meer subtiele hedendaagse elementen. En met het muzikale hart razend als een bezetene maar wel degelijk op de juiste plaats. Dankjewel The Killbots en dankjewel PolderRecords!
Voor de vinylliefhebbers, de plaat is beschikbaar in het wit, raygun green en van die lelijke splattertoestanden. Van zwart vinyl geen spoor en daar dan toch nog een minpuntje, het enige.