De Berlijnse band The Halo Trees maakt warme, melancholische liedjes die in de lijn liggen van Tindersticks, The National en And Also The Trees. De innemende stem van Sascha Blach speelt daarin de hoofdrol.
Begin dit jaar brachten de Duitsers nog het prachtige album Where The Deep Ends uit en nu zijn ze er al terug met een nieuwe plaat. Op die nieuwe langspeler Electronic Mirror voorzien ze een deel van hun oeuvre van een nieuw elektronisch jasje. Bij de aankondiging van de nieuwe schijf liet de band ook weten dat ze op tournee gaan met ebm legendes Front Line Assembly. We vreesden dan ook The Halo Trees hun songs allemaal stevig ging verkrachten.
Toen we singles The House Of Sadness en Alone In A Room Full Of Mirrors hoorden, bleken het echter ingetogen smaakvolle bewerkingen, waardoor we toch begonnen twijfelen aan ons voortijdige oordeel. Helaas horen we vanaf opener Dark Clouds Over Londen toch weer typische wave elektro die niet echt veel indruk maakt.
Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel want Cardboard Cities krijgt niet alleen een elektronisch jasje, ook het koor Stimmgewalt tekent present en die combinatie klinkt wel boeiend. Ook de bewerking van Bringing Light Into The Room is een schot in de roos door de subtiliteit die de band aan de dag legt. Geen lege beats in dit nummer. Die beats krijgen we wel weer tijdens Bullet For Peace dat een poging lijkt om een danceklassieker te maken.
Dan liever het sfeervolle Invisible waarin het nieuwe bandlid Georges-Emmanuel Schneider een belangrijke rol speelt met zijn knappe, melancholische vioolklanken. Happy Man begint zweverig maar wordt opgebouwd met voorspelbare beats en krautrock arrangementen waardoor we niet echt overtuigd zijn van het eindresultaat. Slowdown klinkt een stuk subtieler en mooier. De versie van King Of Frowns zou veelbelovend zijn mochten die flauwe dancebeats er niet onder gezet zijn en dat geldt ook voor Stray(inger) waarin de elektronische drums gewoon irritant klinken. Van de twee bonustracks Apocalypse Somersaults en Colorblind is enkel het tweede nummer echt de moeite waard.
Het is leuk dat The Halo Trees experimenteert met een andere aanpak maar wij houden toch meer van de originele versies. De band is in eigen land heel populair bij een wave en gothic publiek en die zullen deze nieuwe versies vast wel smaken. Een echte meerwaarde kunnen we Electronic Mirror echter niet noemen in het oeuvre van deze band.