Luminous Dash BE

THE GURU GURU – Make (Less) Babies (Hummus Records/A Tant Rêver Du Roi Records)

Een gulle band die Guru’s, want vooraleer het album uitkwam, werden er al 4 singles mét clip uit gelost. Dat is bijna een half album. Normaal gesproken zou je dus Lotta Tension, Saint Tropez, In 2073 (Plenty Of Other Fish In The Sea) én de titeltrack, al uit het blote hoofd moeten kennen. Gelukkig zijn er dan nog 6 tracks om ons hoofd over te buigen.

Wijdse grandeur gitaren schudden ons al meteen wakker, terwijl de titel van die opener Not Awake (The Baseballs) het tegendeel durft beweren. En dan moeten de tegendraadse groove, die vet knorrende bas en afwijkende melodie nog ingezet worden.

Nóg grilliger, spastischer en korreliger wordt het in Jack Shit/Jackpot. De beer moet geld toegeworpen krijgen om te dansen op Lemon Aid, Lemon Cello (Bear Dance) je kan je echter gratis een hernia shaken op deze hoekige punkfunker, de woordspelingen zijn ook in de aanbieding. Maar een echte consumptiemaatschappij levert bij voorkeur op algemene aanvraag en dat bewijst Supply On Demand (Sunshinin’ On My Dinin’) dat vooral de dromers op hun wenken lijkt te bedienen.

De tien Guru geboden krijgt je vanop het spreekgestoelte in het aangezicht gespuwd, waarvan we vooral het hoofdgebod Make (Less) Babies zullen onthouden, alsook de baslijn, die niet moet onderdoen voor wat underground legende Rob Wright van Nomeansno weleens uit z’n vier snaren kneep. Dan volgen meteen alle reeds uitgebrachte singles: de mooie tokkelgitaren van In 2073 (Plenty Of Other Fish In The Sea), de pakkende vocale harmonieën van het best wel zwoele Saint Tropez en onze persoonlijke favoriet, het uiteraard van spannende wendingen uitpuilende Lotta Tension, waarin het beste van pakweg Fugazi, Shellac en dus ook At The Drive In tot een gloeiend hete brij wordt gekneed.

The Guru Guru © Eva Vlonk

Tijd voor gemijmer moeten ze dan gedacht hebben, de drummer krijgt een plaspauze, zanger Tom The Bomb legt z’n explosieven zelfs even terzijde om over fijne emo-gitaartjes aan zelfreflectie te doen, Oh, Me (I Can’t Complain) klinkt het, en nee wij klagen ook niet. Zeker niet als ze uitsmijter Joke’s On You (Under Over) in eerste instantie erg mooi laten aansluiten, subtiel opbouwen, zelfs nog even de boel neerleggen om dan die wanhoopskreten op je los te laten.

The Guru Guru grossiert welig in stilaan verboden muzikale middelen als dynamiek, een ruimtelijk top productie met geoefende oren voor detail, subtiliteit, niet voor de hand liggende songstructuren, écht pakkende melodieën en durft open wonden zowel liefdevol verzorgen of er nog een paar kilo zout in strooien als hun dat zint. Ze durven experimenteren zonder aan songkracht in te boeten, blijken serieus wat gemeenschappelijke muzikale voorbeelden te hebben, maar desondanks een eigen herkenbare smoel. Onnodig te zeggen dat ze zeker na dit album tot onze favoriete Belgen mogen gerekend worden en dus ongetwijfeld een hoogtepunt in menig op stapel staand eindejaarslijstje. Kadotips voor eenieder die alles al heeft kan je op hun website vinden, doén!

Live te zien op 9/11 in Farrm in Hasselt en 16/11 in Chinastraat in Gent. 

SpotifyFacebookInstagram

Mobiele versie afsluiten