Luminous Dash BE

THE CHRISTIAN CLUB – Ami Hostel

Niet vies van wat melancholische donkerte en een stevige scheut geconcentreerd doemdenkersap, liefst zwart gedronken, zonder suiker? Dan moet je zeker eens de debuutep Ami Hostel (2021) van de geheel uit dat soort vocht gebrouwen muziek van Bruggeling Luca Missiaen aka The Christian Club beluisteren.

© The Christian Club

Begin de twintig is ie pas, student filosofie ook en hij raakt muzikaal vooral geïnspireerd op die momenten dat het hem allemaal geen kneit meer kan schelen. Ooit begon hij liedjes te schrijven die in het verlengde liggen van het repertoire van Ed Sheeran maar die fase is hij gelukkig al een tijdje ontgroeid. Nu zijn het vooral Ben Howard, Bon Iver en King Krule die hem vreugde schenken al klinken de nummers op Ami Hostel wat ons betreft toch vooral als The National die in een darkroom een paringsdans uitvoeren met de Nick Cave van de laatste albums.

Laat die dansschoenen, feestneus en beenwarmers dus maar voor wat ze zijn. Zet je in een donker hoekje en dompel je onder in opener In The Heat of a Fight. Wat een stem heeft die man! Al kom je dat eigenlijk pas echt te weten in L’appel du Vide wanneer Missiaen de stembanden wat verder opspant en het hier en daar een octaaf hoger gaat zoeken. De kracht van de cello van Isa Opstaele gecombineerd met de minimale gitaarklanken van Missiaen doen wonderen en raken je recht in de flank!

Meer hartdoorklievende klanken en duister gezang horen we in Explode. “You see I’m dead inside, there’s no need to explode” en toch raakt The Christian Club ons keihard op plekken waarvan we dachten dat ze afgestorven waren.

Het absolute hoogtepunt op het album is wat ons betreft evenwel Black Roses. Man, man, man waren wij even van ons melk toen we dat nummer voor het eerst hoorden. Het moet geleden zijn van die keer dat we Echo Collective live zagen spelen op Walden Festival vorige zomer, dat we zo door muziek geraakt werden.

Afsluiter Shutting Down stelt niet teleur maar kan moeilijk optornen tegen het ijzersterke Black Roses en daar zit de wat onevenwichtige mix misschien ook voor iets tussen. Maar hé, waar klagen we over als dit zowat het beste is wat we in maanden gehoord hebben.

Geen echt nieuwe ep deze Ami Hostel want zowat een jaar geleden verschenen en ons toen helemaal ontgaan. Maar dat maken we nu dus goed en we hopen van jou hetzelfde!

FACEBOOKINSTAGRAM

Mobiele versie afsluiten