We geven het toe: we zijn er wat moeten inkomen om mee te zijn met dit nummer. Dat lag misschien eerder aan ons, dan aan het nummer Disappearing Girl zelf. De afgelopen jaren tourde het vrouwentrio met bands als Pennywise, Jimmy Eat World en Rancid. Dan denk je eerder aan een zangeres die gezegend is met stembanden à la Brody Dalle of Courtney Love. Het zwaardere werk.
Melissa Brooks is daarentegen een zangeres die nog het best te omschrijven is als de vrouwelijke Brian Wilson van The Beach Boys. Heel teder, zoetgevooisd en eentje die genoeg oohs en aahs in nummers smokkelt om het licht verteerbaar te maken. Dat was ook ons eerste gedacht over dit nummer: heel catchy met de gitaarintro en de bridges met de oohs en aahs. Geen Sonic Youth, al refereert ze daar in het nummer wel naar. Daar is dit veel te gepolijst voor.
Na een aantal luisterbeurten gaan we het verhaal in het lied wel meer appreciëren en krijgen we zelfs kippenvel van de binnengesmokkelde oohs en aahs. Op een gegeven moment worden het zelfs de hoogtepunten van het nummer. En ja, misschien is het wel een ondergrondhit in wording voor deze The Aquadolls uit Zuid-Californië. Besluit: ideaal voer voor fans van female rock. En live hopelijk een tikkeltje steviger!
