Tessa Dixson is een rijzende ster aan het Belgisch muziekfirmament, die zich niet zomaar in het vakje van de melancholische electropop laat duwen. Ze brengt met Genesis haar debuutalbum uit.
Tessa Dixson groeide op in Brussel, waar haar Britse vader en Belgische moeder, beide met roots in Californië, zich settelden. Liefde voor dans en muziek kreeg ze met de paplepel mee. Als 22-jarige heeft ze een indrukwekkend leerproces achter de rug. Ze nam deel aan de Waalse versie van The Voice en won De Nieuwe Lichting 2019. Ze werkte samen met Roméo Elvis en deelde het podium met Warhola en Glints. Vorige zomer was ze met haar eigen liveshow te zien op tal van festivals.
Haar debuutalbum bestaat uit elf splinternieuwe songs. Enkel Tender Me bracht ze uit als voorsmaakje, en een aantal nummers speelde ze reeds live. De voorgaande singles, die ze verzamelde op de ep Abyss, beschouwt ze als “oud” werk. Genesis staat voor een hergeboorte van haar muziek en de artistieke weg die ze wil opgaan. Hiervoor werkte ze samen met producers Reinhard Vanbergen (Das Pop) en zijn partner Charlotte Caluwaerts.
Dixson beperkt er zich niet langer tot dansbare, elektronische popmuziek. Ze verkent verschillende muzikale paden, diverse vibes waarin ze haar persoonlijkheid tot uiting wil brengen. Dat levert een gevarieerde sound op, waarbij ze het experiment niet schuwt. Alternatieve popmuziek, als er dan toch een etiket gekleefd moet worden.
Haar stem en gevoel voor melodie zijn constanten, de songs variëren van a capella (Promised Land), over electropop (Tender Me, Burn) tot techno beats (Keep Going). Van dansbaar (Coming Home, My Love, How High) tot donker en atmosferisch (My Mind, Stealing Eyes, Hurt So Good). We horen echo’s van het droeve en kwetsbare geluid van Clairo, het eigengereide van Billie Eilish. We kunnen vergelijken met de klasse van Sylvie Kreusch.
Daarbij wil ze geen grote thema’s aansnijden, zoals de titel kan doen vermoeden, maar mensen raken en aan het denken zetten. Ze zingt over eigen ervaringen en wat ze waarneemt, over toxische maar evengoed over bloeiende relaties.
Tessa Dixson weet zich bovendien, dankzij haar opleiding, te onderscheiden door smaakvol gebruik van artwork en visuals. Ze laat zich inspireren door kunst en mysterieuze films (Lynch, Kubrick). Haar opvallende video’s spreken voor zich. De singles die ze van het album uitbrengt, zullen in hun visuele uitwerking aan historische schilderijen gelinkt zijn. Zo verwijst de clip van Tender Me naar de barok van Rubens.
Je kan haar aan het werk zien op 15 mei in de Ancienne Belgique, Brussel (laat ons daar in ieder geval voor duimen).
