Luminous Dash BE

TANGLED THOUGHTS OF LEAVING – Oscillating Forest – (Robe / Dunk!)

We zijn meteen bij de les bij opener Sudden Peril. Swans ietwat soft geworden op hun The Beggar? Probeer dit nummer. Een mokerslag is het.

Tangled Thoughts Of Leaving, uit Perth, Australië, lijkt eindelijk helemaal zijn draai te hebben gevonden. Zowel op Yield To Despair als op No Tether (de twee albums uit hun eerder beperkte oeuvre die we kennen en in huis hebben staan) zocht de band nog tussen postrock, postmetal, prog en neoklassiek. Telkens bevatten die platen heel wat interessante ingrediënten maar was er steevast overdaad. Het leek alsof de focus nooit lang kon worden volgehouden en ze dan maar alle kanten tegelijk op wilden in hun muziek.

©TANGLED THOUGHTS OF LEAVING

Vermoeiend was het elke keer, ook om dan plots een verstild pianostukje te horen dat eigenlijk op de verkeerde plek op het album was beland. Wat bezettingswissels en enige reflectie bracht duidelijk raad en zie en hoor: Oscillating Forest is de plaat die de band altijd in zich had maar er maar niet uit kreeg.

Dat wil niet zeggen dat er niet weer heel wat diverse genres en stijloefeningen de revue passeren, integendeel. Het lijken er nog meer dan voorheen. Het verschil is dat de boter nu wel pakt of het eurocentje bij ons deze keer wel helemaal valt.

Het bijna tien minuten durende Twin Snakes in the Curvature is daar een mooi voorbeeld van. Veel piano, in allerlei toonaarden en constellaties, die aangevuld worden met ferme lappen moderne industrial die ons zowaar doen denken aan de magische band Kollaps.

Trinket Forest kan dan weer gecatalogeerd worden als standaard postrock in de lijn van Mono of Explosions In The Sky. Niets verkeerd mee natuurlijk, want het is allemaal heel erg goed gedaan.

Lamprey Strings is dan weer een heel ander verhaal. Een brok geïmproviseerde herrie opent het nummer, van het soort avelinks doen waar wij maar geen genoeg van kunnen krijgen. Het nummer is als het ware een introductie tot Bush Wallaby, dat een Algis Kizys (vroege Swans, Of Cabbages And Kings)-baslijntje heeft.

Hadden we al gemeld dat de band ook van free jazz houdt? Van metal? Maakt niet uit. Heerlijk dwarse en ferm vette plaat is dit. Ze hebben eindelijk hun doel bereikt: een plaat zonder haperingen of overkill.

FacebookWebsite BandcampWebsite Birdsrobe

Mobiele versie afsluiten