Met releases van onder meer Greg Davis, Oneohtrix Point Never en recenter Lea Bertucci en OHYUNG bewijst NNA Tapes al 15 jaar oor te hebben voor prikkelende ambient en experimentelers. Na omzwervingen bij allerlei kleinere tapelabels legde ook de Libanees-Canadese Natalie Chami er haar muzikale hart op tafel.
Toen Chami drie was, zong ze liedjes voor allerlei bloemen en bomen in de tuin. Stiekem, niemand mocht ze horen. Enkele jaren later raakte ze sterk onder de indruk van Björks audiovisuele werk. Het vermogen een heel eigen sprookjesachtige wereld op te roepen spreekt ook uit een goed deel van Shift. Helpen daarbij: een Prophet 5 en 8, een Juno-60, een Korg Opsix en Volca (ze is product manager voor Korg in Amerika), maar vooral een eigen zin voor mystiek en wat krasjes op de ziel. En een terugkeer naar Washington, met herinneringen aan haar late tienerjaren – één van de shifts waar deze plaat om draait.
Bitterzoet, vertroostend, uitnodigend: dat soort termen past bij het eerste vijftal tracks. Ze ademen charmante eenvoud, maar bieden in hun blote kwetsbaarheid voldoende complexiteit om te blijven boeien. Palms transcendeert verlangen en verlies, echoot zuchtjes Julee Cruise, Still Talking drenkt vocale mantra’s in minimale kosmische ambient met een paar slimme effecten, Slides start met een dagdroom over een vrije val, maar wordt wakker met weltschmerz.
Climbing bezingt haar creatieve zoektocht over donkerder akkoorden, en toont zich met een wat meer sinister geluid even een geestesgenote van Spivak. Alleen Fading Phases, met hoogtonige synths en etherische vocalen, kent een wat te hoog suikergehalte en mist ‘bite’. Het koortsdromerige Searching zet daar met ijzige Korgs en unheimliche zanglijnen spannenders tegenover. Op die manier biedt Shift een boeiende mix van meditatieve, zachte melancholie en scherper gerande, creatieve onrust.