In een tijdperk van oeverloos gezwets en gekwetter zijn er gelukkig nog klankarchitecten die geen woorden vuilmaken aan hun creaties. ’t Geruis verraste ons vorig jaar met een boeiend debuut (Various Thoughts and Places) van experimentele klanken en komt nu met een vervolgbundel, Slow Dance on Moss Beds. Deze Belgische artiest verschuilt zijn identiteit nog steeds achter een muur van wazige elektronische roerselen.
’t Geruis bouwt op een dynamische manier verder op het debuut dat ook op het Amerikaanse Lost Tribe Sound label verscheen. Slow Dance on Moss Beds gidst ons door verschillende geluidspanorama’s waarbij de tracks een opvallende, sluimerende traagheid bevatten. De elektronische weefsels wentelen zich in een eigen ecosysteem waarbij gerecycleerde geluidsopnamen worden gemanipuleerd en verwerkt tot nieuwe melodieën. Het gebruik van allerlei loops gecombineerd met piano creëren op dit album een droefgeestig sfeertje dat ons hardnekkig vast hield.
Slow Dance on Moss Beds laat zich bij aanvang langzaam in de oren vasthaken maar wordt na enkele luisterbeurten een fascinerende reis doorheen melancholische klankstructuren. Een spookachtige droefheid fladdert door het album dat een mysterieus ambienttintje (Aphex Twin) meekrijgt. ’t Geruis blijft ook op Slow Dance on Moss Beds experimentele effecten met geruis en gesnor in de nummers verwerken. Hierdoor ontstaat er een diep luisteravontuur waarbij meerdere sonore laagjes naar boven drijven.
Slow Dance on Moss Beds bevat klanken die je kan zien en bijna kan proeven. De geproduceerde geluidsrimpelingen gaan echter niemand vrolijker maken. ’t Geruis vertaalt hier vergankelijkheid, eenzaamheid en verlatenheid naar een zacht en mossig geluidspakket van duistere schoonheid.