Een nieuw solo-album van het Oud-Turnhoutse eenmansproject Stratosphere, dat is altijd iets om naar uit te kijken. Ronald Mariën slaagt er immers al jaren in om diep emotionele soundscapes te creëren met zijn bas, zijn gitaar en zijn batterij effectenpedalen. Hij is, samen met mensen als Dirk Serries en Peter Verwimp (Ashtoreth), een van de grootmeesters in het Vlaamse drone en ambient genre.
Met Cyclus brengt hij zijn eerste volledige solo-album uit sinds Rise uit 2016. Tussendoor waren er wel de knappe Collaborations 1 & 2 albums en met samenwerkingen met de eerder genoemde Ashtoreth en Marko Neuman (a.o. Sum Of R).
Cyclus bestaat uit negen tracks, waarbij de vijf lange Cyclus nummers worden afgewisseld door vier Intermezzo‘s. Op die manier krijgen we ook het kortste (1.10) en het langste (20.31) nummer dat Stratosphere ooit gemaakt heeft. Doch dit geheel terzijde. Het eerste wat de luisteraar zal opvallen is de donkere rand van het geheel. Cyclus 1 laat vrijwel meteen een somber geluid horen, meer dan we gewend zijn van deze artiest. Misschien is dat ook wel te begrijpen. Deze nummers zijn grotendeels gemaakt tijdens de Covid-19 crisis en weerspiegelen perfect de emoties, stress en angst die gedurende die periode naar boven kwamen. Dat maakt van Cyclus sowieso al een intense en diep persoonlijke plaat.
Anderzijds weet Stratosphere ook gewoonweg prachtige muziek te maken. Met zijn uitgebreid assortiment aan drones en soundscapes, hier en daar aangevuld met minimale arpeggio’s, weet Mariën niet alleen de ambient fans te bekoren maar zet hij ook een voet in de wereld van postrock. Cyclus 2 zou een nummer van Silent Whale Becomes A Dream kunnen zijn. Er zijn gelijkenissen met bands als Wang Wen of Godspeed! You Black Emperor, vooral in de slepende en dromerige sfeer. Meer nog, deze track zou zo op de soundtrack van een of andere spannende horror-serie op Netflix kunnen staan. Zelfs Brian Eno zou goedkeurend meegenieten van deze prachtige trip.
Die torenhoge kwaliteit blijft doorheen het hele album aanwezig. Dat is ook te verwachten van een perfectionist als Mariën. Kenners weten dat en kunnen elk werk van Stratosphere blindelings aankopen, wetende dat het weer dik in orde zal zijn. Cyclus 3 en het immense Cyclus 4 zijn magistrale werken die op zowat elke playlist thuishoren tussen grootmeesters als Aiden Baker, N. of Thisquietarmy maar zeker ook een plek verdienen tussen bands als Troum en Eluvium. Dit om maar even met grote namen te smijten.
Feit blijft: Stratosphere is zelf een grootmeester en Cyclus is daar een overtuigend bewijs van.
