Steven Brown zal altijd herinnert worden als een van de oprichters van Tuxedomoon ook al heeft de man buiten de band meer dingen solo gedaan of samenwerkingen aangegaan met andere artiesten. Brown leeft sinds 1993 in Mexico, maar komt nog regelmatig naar Europa om met Tuxedomoon op te treden. Sinds de verhuis bracht hij echter geen solowerk meer uit. Hij werkte wel nog samen met Nine Rain en Ensamble Kafka en vertoonde regelmatig oude films in zijn huis onder de naam Cinema Domingo. Hij maakte dan zelf filmmuziek die films met zijn Cinema Domingo Orchestra.
Op El Hombre Invisible verwerkt Brown zijn leven in Mexico, het album werd daar opgenomen met plaatselijke muzikanten en met Tuxedomoon-collega Luc Van Lieshout op trompet en Chris Haskett (ex-Rollins Band) op gitaar. Het album werd in Berlijn gemixt door Steve’s muzikale vriend Nikolas Klau.
Brown verwerkte in de teksten impressies van de afgelopen 28 jaar waarin hij geconfronteerd werd met aardbevingen, kidnappings, zapatistas, de dagelijkse ontmoetingen met de heldere en donkere kant van de Mexicaanse geschiedenis en cultuur en ook de schoonheid van de natuur en de mensen van zijn thuisstad Oasxaca.
Het is een heel divers album met ingetogen songs waarin we de avant-garde muzikant naar boven horen komen. Het bevat vooral Mexicaanse levensliederen en spoken word op soundscapes. Een typisch Steven Brown album dus. Na al die jaren kan hij nog steeds verrassend uit de hoek komen en zelfs ontroeren.
We horen een doorleefde Brown die nog steeds met dezelfde passie als in de begin jaren zijn nummers brengt. Soms hoekig, soms meeslepend maar altijd gedreven en uniek.