Splendidula is een postdoom sludgemetalband van eigen bodem die met Post Mortem een verrassend stukje postmetal op ons bord legde. Dit is hun tweede album dat eigenlijk al op het einde van 2018 boven water kwam en dit jaar officieel op vinyl uitkomt.
Post Mortem klinkt heavy, fris en intelligent. De krachtige zanglijnen van Kristien Cools liggen in dezelfde lijn van Anneke van Giersbergen (The Gathering). Voeg daar de ruige strot van Pieter Houben (gitaar/zang) aan toe en je krijgt een perfect uitgebalanceerde post en sludgemetal huwelijk. Wanneer beiden samen vocaal uithalen is het vuurwerk (.38). Pieter Houben mocht van ons nog wat meer zijn strottenhoofd lam krijsen.
De eigenzinnige songstructuren zorgen met de heavy riffs en rustigere atmosferische stukken voor een zéér interessant album. Kristien Cools beschikt over een stem die de tracks naar hogere sferen duwt. De songs hebben wel wat tijd nodig om te bezinken door hun complexe opbouw. Post Mortem zit boordevol onverwachte wendingen die qua kwaliteit met de top in het genre kunnen vergeleken worden.
Dit is geen plaat voor de doorsnee metal liefhebber. Geen clichés, geen gierende gitaarsolo’s maar meeslepende en zinderende gitaarriffs die tegendraads in elkaar geweven worden tot een massieve blok goed getrild beton. De songs werden haarfijn getuned tot pareltjes in het genre. Enige minpuntje is Aturiennoto dat met het raar soort Frans nogal geforceerd klinkt (ja, we zijn aan het mierenneuken). Splendidula is niet in een vakje te stoppen en zet zich met Post Mortem hier toch wel goed in de kijker. Lekkere plaat voor ‘in den otto’.
