Dark Matters is de tweede ep van Smashing Birds. Deze duistere indiepopband heeft een plaat gemaakt waar ze zeker trots op kunnen zijn. Spirits is de single die al eerder was uitgekomen. Het is een nummer dat bijna Balthazariaans klinkt. Als de mannen van Balthazar een depressie zouden hebben gehad en besloten zouden hebben om donkere indiepop te maken, dan zouden ze Smashing Birds zijn geweest. Die gedachte komt vooral in ons op omdat de zang soms griezelig lijkt op die van J. Bernardt. Dit neemt niet weg dat de song strak ineen zit en hoewel het tempo op het eerste gezicht nogal gezapig lijkt, verlies je de aandacht niet. Vooral naar het einde toe is de song zeer overtuigend.
Black Love is een overtuigende song die op ongeveer hetzelfde elan van spirits verder gaat. Het nummer heeft dezelfde donkere vibe, maar het behoudt toch nog altijd zijn eigenheid. Wat ons het meest plezierde was de saxofoon die binnen kwam gevlogen tijdens de bridge. Hij gaf het lied de laatste push die het nodig had, voerde je helemaal mee en zorgde er zo voor dat het nummer meer memorabel werd.
Things Unspoken is onze persoonlijke favoriet. De combinatie piano en synths die in het begin te horen zijn zorgen voor een welkome afwisseling op de instrumentatie die de band normaal gebruikt. Dit nummer valt als het ware als een schitterende puzzel in elkaar. De melodie van het refrein is catchy, het heeft een mooie tekst en is zeer meezingbaar. Het is ook het meest dramatische nummer.
I Cry begint met een onheilspellend gezoem en een strakke drumbeat. We verwachtten weer een donkerder geluid, maar worden aangenaam verrast. Dit nummer klinkt zowaar bijna vrolijk. Een beetje verrassend als je beseft dat de titel I Cry is. Dit nummer verliest een beetje zijn kracht omdat de andere drie voor ons toch dat beetje sterker zijn. Smashing Birds is zeker een band om in de gaten te houden. We zijn benieuwd wat deze vijf vogels ons nog in de toekomst verder zullen te bieden hebben.
Ruben De Maere