Het was alweer sinds 2012 dat we nog iets nieuws hoorden van Sanity’s Rage. Toen bracht de band hun eerste full album You Are What You Swallow uit: een rauwe, energieke plaat die meteen liet horen waar deze Belgische thrashers toe in staat waren.
Twaalf jaar later keren ze eindelijk terug met hun tweede langspeler: The Dead Don’t Run. Intussen verschenen al enkele stevige voorsmaakjes. Sanity’s Rage, The Final Exhibit of Pain en Nothing Sacred Will Hold zijn allemaal te beluisteren via het YouTube-kanaal van de band.
Wie beide albums naast elkaar legt, merkt meteen hoe sterk de band is geëvolueerd. Alles klinkt hier scherper, technischer en bovenal energieker. De gitaarriffs snijden als messen door merg en been, de zang is rauwer en agressiever dan ooit en de drums klinken strakker en krachtiger in de mix. Het geheel voelt ambitieuzer, meer volwassen, zonder dat de band hun thrash-roots verloochent.
Wie Sanity’s Rage aan het werk zag op Alcatraz 2024 weet perfect wat te verwachten: furieuze, razendsnelle riffs, virtuoze solo’s en een podiumenergie die het publiek meesleept van begin tot eind. Songs als Blood Calls for Blood en de titeltrack The Dead Don’t Run zijn absolute hoogtepunten – melodisch sterk, maar met een agressieve drive die meteen blijft hangen.
Als afsluiter koos de band voor een verrassende wending met Sanity Lies in Ruin – een trager, emotioneler nummer waarin de intensiteit op een andere manier tot uiting komt. Minder agressief, maar des te krachtiger door de meeslepende sfeer en donkere tekst. Voor ons is dit misschien wel het meest beklijvende moment van de hele plaat.
Kortom: The Dead Don’t Run is het klinkende bewijs dat Sanity’s Rage sterker dan ooit terug is. Een volwassen, strak geproduceerde en compromisloze thrashplaat die zowel oude fans als nieuwe luisteraars zal overtuigen.
